دولت، جامعه مدني و سرمايه اجتماعي در ايران (بررسي سال هاي 1376-1392)

در سال‌هاي اخير مباحث فراواني در خصوص سرمايه اجتماعي و وجوه گوناگون آن در سطح بين المللي و همچنين در جامعه‌ي علمي ايران مطرح شده است با توجه به اهميت سرمايه‌ي اجتماعي در عملكرد جوامع در حوزه هاي مختلف، يكي از مهمترين مباحث مطرح شده پيرامون اين موضوع راه‌ها و چگونگي تقويت و از سويي ديگر تضعيف سرمايه اجتماعي بوده است. در اين ارتباط از عوامل متعددي در هر دو سطح خرد و كلان نام برده شده است؛ با اين همه به نظر مي رسد با وجود تعدد مطالب مرتبط با بحث تقويت يا تضعيف سرمايه اجتماعي، نقش دولت به نوعي مغفول مانده و كمتر مورد توجه قرار گرفته است. در اين مقاله با توجه به حضور دولت به عنوان بازيگري يكه تاز و برتر در عرصه‌ي سياسي- اجتماعي ايران در طول سده هاي طولاني گذشته تا به امروز بر نقش دولت در زمينه تضعيف سرمايه-ي اجتماعي به ويژه در خصوص مشاركت به عنوان يكي از مولفه‌هاي مهم سرمايه اجتماعي تاكيد شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد در طول سالهاي1384 تا 1392 با تضعيف سرمايه اجتماعي در ايران مواجه بوده ايم.