بررسي رابطه هوش معنوي و باورهاي هوشي با سازگاري سربازان فرماندهي انتظامي شهرستان بجنورد

امروزه علي‌رغم بكارگيري شيوه هاي مختلف و نوين آموزش زندگي اجتماعي و تغييرات سريع و عميق فرهنگي، بسياري از افراد در مواجهه با مسائل و مشكلات زندگي، قدرت و توانايي لازم را ندارند و همين امر آنان را آسيب‌پذير كرده است. از آنجا كه يكي از دوره هاي حساس و تعيين كننده زندگي مردان، دوران خدمت سربازي است، فراگيري مهارت هاي مختلف زندگي جمعي مي تواند قدرت سازگاري و انطباق بيشتري با شرايط محيطي براي ايشان ايجاد نمايد. پژوهش حاضر به بررسي رابطه بين هوش معنوي و باورهاي هوشي با سازگاري سربازان وظيفه فرماندهي انتظامي شهرستان بجنورد انجام شده است. روش مورد استفاده در اين پژوهش پيمايشي بوده و جامعه آماري آن را كليه سربازان فرماندهي انتظامي شهرستان بجنورد تشكيل دادند و واحدهاي مشاهده به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب و پرسشنامه ها در بين آنها توزيع شد. ابزارهاي جمع‌آوري اطلاعات در اين پژوهش، پرسشنامه سنجش سازگاري بل (1961)، هوش معنوي كينگ (2008) و باورهاي هوشي دوئك (1999) بوده است. تجزيه و تحليل داده‌ها نيز بر اساس ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام مطابق نرم‌افزارSPSS انجام شد. نتايج نشان داد: به ترتيب هوش معنوي و باورهاي هوشي قوي‌ترين پيش‌بين‌ها براي سازگاري هستند و رابطه مثبت معني‌داري بين هوش معنوي و باورهاي هوشي با سازگاري سربازان وجود دارد(0/01>P و 0/05>P).