اثربخشي شناخت درماني بر باورهاي مرتبط با سوء مصرف مواد مخدر و مهارت حل مسئله در معتادين شهرستان شيروان

با توجه به اينكه اعتياد، يكي از رايج‌ترين اختلالات روان‌پزشكي مي‌باشد، «شناخت درماني» ابزاري است كه درمانگران با تأثيرگذاري بر افكار و باورها، جهت كنترل و درمان آن بكار مي‌برند؛ به همين منظور پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي شناخت درماني در باورهاي مرتبط با مواد و مهارت حل مسئله در افراد دچار سوءمصرف مواد مخدر شهر شيروان در سال 1397 صورت گرفت. طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري بوده. نمونه آماري شامل 40 نفر از افراد دچار سوءمصرف مواد مخدر مراجعه‌كننده به مراكز اعتياد كه به صورت تصادفي در دو گروه 20 نفري قرار داده شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه هاي: باورهاي مرتبط با مواد مخدر رايت و بك (1993) و راهبردهاي حل مسئله كسيدي و لانگ (1996) بودند. تجزيه و تحليل اطلاعات با برنامه SPSS16 و تحليل كواريانس صورت گرفت. نتايج تحليل كواريانس نشان داد كه تفاوت معناداري بين گروه آزمايش و گواه، در مرحله پيگيري، از لحاظ باورهاي مرتبط با مواد و مهارت حل مسئله، وجود دارد. در مجموع با اثبات تأثير مثبت درمان شناختي بر افكار و باورهاي مرتبط با مواد و مهارت حل مسئله، لزوم توجه و استفاده بيشتر از اين ‌رويكرد به درمانگران، روان شناسان و مددكاران پيشنهاد مي‌گردد.