اثربخشي گروه درماني شناختي رفتاري بر كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سوء هاضمه عملكردي

The Effectiveness of Cognitive-Behavioral Group Therapy on Quality of Life in Patients with Functional Indigestion

هدف: پژوهش حاضر، با هدف تعيين اثربخشي گروه درماني شناختي رفتاري بر كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سوءهاضمه عملكردي شهر اراك در سال 1397 صورت گرفت. روش شناسي: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون همراه با گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري كليه زنان مبتلا به بيماري سوءهاضمه عملكردي شهر اراك بودند كه به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش (12 نفر) و كنترل (12 نفر) جايگزين شدند كه در نهايت 11 نفر در هر گروه جاي گرفت. گروه آزمايش در 8 جلسه 90 دقيقه اي مداخله شناختي رفتاري گروهي را دريافت كردند و گروه كنترل در ليست انتظار ماندند. ابزار اندازه گيري مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه كيفيت زندگي نيپن (1998) بود. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه در دو بخش توصيفي و استنباطي (كوواريانس) در سطح معناداري 0/05 انجام پذيرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه مداخله درماني در گروه آزمايش باعث افزايش ميزان كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سوءهاضمه عملكردي شد. همچنين با مقايسه​ ميانگين​هاي گروه​هاي آزمايش و كنترل مي​توان نتيجه گرفت كه مداخله درماني در گروه آزمايش باعث افزايش ميزان مولفه­هاي كيفيت زندگي شامل تنش و نگراني، تداخل با فعاليت­هاي روزانه، اختلال در خوردن و آشاميدن، آگاهي نسبت به بيماري و احساس كنترل برآن و تداخل با كار و تحصيل در بيماران مبتلا به سوءهاضمه عملكردي شد (0/001>P). نتيجه گيري: مداخله گروه درماني شناختي رفتاري روشي موثر به منظور افزايش كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به سوءهاضمه عملكردي است.

Purpose The purpose of this study was to determine the effectiveness of CognitiveBehavioral Group Therapy on Quality of Life in Patients with Functional Indigestion in Arak, in 2018. Method: The present study was a quasi-experimental study with pretest-posttest design with experimental and control group. The statistical population was all women with functional dyspepsia in Arak who were selected by convenience sampling and were randomly assigned into two experimental (n = 12 and control (n = 12) groups. Finally, each group was 11. The experimental group received cognitive-behavioral group intervention in eight 90-minute sessions and the control group remained on the waiting list. The measuring tool used in the study was the Quality of Life Nippen (1998) Questionnaire. Data analysis was done by SPSS22 software in two parts: descriptive and inferential (covariance). Results: The results showed that the intervention in the experimental group increased the quality of life in patients with functional dyspepsia. Also, comparing the means of the experimental and control groups, it can be concluded that the intervention in the experimental group increases the quality of life components including stress and worry, interference with daily activities, eating and drinking disorder, disease awareness and feeling. Controlling for and interfering with work and education has been functional in patients with dyspepsia. Conclusion: cognitive behavioral group therapy is an effective way to improve the quality of life in patients with functional dyspepsia.