اثربخشي شناخت درماني بر نشخوار فكري، تنظيم هيجان و حل مساله اجتماعي در بيماران مبتلا به اختلال وسواسي-اجباري

Effectiveness of cognitive therapy on rumination, emotion regulation and social problem solving in patients with obsessive-compulsive disorder

هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي شناخت درماني بر نشخوار فكري، تنظيم هيجان و حل مساله اجتماعي در بيماران مبتلا به اختلال وسواسي-اجباري بود. اين مطالعه نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه‌هاي مداخله و گواه بود. جامعه پژوهش بيماران مبتلا به اختلال وسواسي-اجباري مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي خدمات روانشناختي شهر تهران در فصل تابستان سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 30 فرد مبتلا به اختلال وسواسي-اجباري با شدت متوسط بودند كه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه مساوي جايگزين شدند. گروه مداخله 8 جلسه 2 ساعته با روش شناخت درماني آموزش ديد و گروه گواه آموزشي دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه‌هاي نشخوار فكري (نولن-هوكسما و مارو، 1991)، تنظيم هيجان (گراتز و رومر، 2004) و حل مساله اجتماعي (دزوريلا و همكاران، 2002) بودند. داده‌هاي جمع‌آوري شده با روش مانكووا تحليل شدند. يافته‌ها حاكي از آن بود كه بين گروه‌هاي مداخله و گواه در هر سه متغير نشخوار فكري، تنظيم هيجان و حل مساله اجتماعي تفاوت معناداري وجود داشت. به بيان ديگر شناخت درماني باعث كاهش نشخوار فكري و افزايش تنظيم هيجان و حل مساله اجتماعي در بيماران مبتلا به اختلال وسواسي-اجباري شد (P<0/001). بر اساس نتايج، پيشنهاد مي‌شود كه از روش شناخت درماني براي ارتقاي سلامت (كاهش نشخوار فكري و افزايش تنظيم هيجان و حل مساله اجتماعي) بيماران مبتلا به اختلال وسواسي-اجباري استفاده شود.

The aimed this research was effectiveness of cognitive therapy on rumination, emotion regulation and social problem solving in patients with obsessive-compulsive disorder. This study was a semi-experimental with a pre-test and post-test design with an experimental and control groups. Research population was patients with obsessive-compulsive disorder referring to the psychological services clinics of Tehran city in the summer season of 2017 year. Sample research was 30 patients with obsessive-compulsive disorder with moderate intensity that selected by available sampling method and randomly assigned to two equal groups. The experimental group received 8 sessions of 2 hours cognitive therapy and the control group didn’t receive any training. Research instruments were the questionnaires of rumination (Nolen-Hoeksema & Marrow, 1991), emotion regulation (Gratz & Roemer, 2004) and social problem solving (D’Zurilla & et al, 2002). Data collected analyzed by MANCOVA method. The findings showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in the three variables of rumination, emotion regulation and social problem solving. In the other words, cognitive therapy led to decrease the rumination and increase the emotion regulation and social problem solving in patients with obsessive-compulsive disorder (P<0/001). Based on the results, it is suggested that used from cognitive therapy for the promotion of health (decrease the rumination and increase the emotional regulation and social problem solving) in patients with obsessive-compulsive disorder.