بررسي مقدار رشد و ويژگي‌هاي رويشي و فيزيولوژيكي نارنگي انشو با پايه سي35 در چند خاك آهكي

با توجه به گسترش بيماري تريستيزا در شرق مازندران، حساسيت نارنج (پايه معمول منطقه) به اين بيماري و متحمل بودن پايه سي35 به عنوان يكي از پايه هاي جايگزين، و همچنين تغييرات زياد آهك در خاك‌هاي منطقه و روند توسعه و ترويج سي35، در اين پژوهش پاسخ نارنگي انشو با پايه ‌سي 35 به خاك‌هاي آهكي شرق مازندران در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي بررسي شد. بر پايه نتايج، بيشترين ميانگين وزن خشك اندام هوايي در خاك هاي جنوب بابل با مقدار آهك كل 2% حاصل شد. بيشترين درجه زردي برگ در خاك ‌غرب ساري با آهك فعال 10% و آهك كل 25% به دست آمد و كمترين درجه زردي در خاك‌هاي بدون آهك فعال و آهك كل 2% ثبت شد. در خاك جنوب ساري با آهك 14%، بيشترين غلظت آهن كل و كمترين غلظت آهن فعال در ريشه وجود داشت. ميانگين غلظت آهن كل در ريشه‌ها حدود يازده برابر ميانگين غلظت آن در برگ‌ها بود كه تجمع و رسوب آهن در ريشه‌ها را نشان مي‌داد. مقدار منگنز قابل استفاده براي درختان مركبات در بيشتر خاك‌ها بيش از حد مطلوب بود اما ميانگين غلظت منگنز برگ در بيشتر خاك‌ها كمتر از حد كفايت  بود. به طور كلي، ميانگين غلظت منگنز در ريشه حدود 7/4 برابر ميانگين غلظت آن در برگ بود. همچنين از بين عناصر كم مصرف مورد بررسي، با توجه ه شدت كمبود منگنز و راندمان پايين انتقال آن از ريشه به برگ، منگنز محدود كننده‌ترين عنصر براي اين پايه و پيوندك بود. نتايج ميانگين مقدار كلروفيل و شاخص فلورسنس كلروفيل(Fv/Fm) برگها نشان داد كه خاك هاي با آهك كل كم (جنوب بابل و غرب قائم شهر) بيشترين مقدار كلروفيل و شاخص فلورسنس را داشتند. به طور كلي، با توجه به نتايج اين پژوهش، بافت خاك در تحمل پايه سي35 به خاك‌هاي آهكي تأثير دارد و در خاك هايي با بافت نسبتا سنگين و سنگين، و آهك كل بيش از دامنه 9% تا 14%، اين پايه علائم شديد زرد برگي و كاهش رشد نشان مي‌دهد.