تأثير سيليكون درشت‌‌دانه و نانوذره بر افزايش مقاومت به خشكي در نونهال‌هاي دارمازو (.Quercus infectoria Oliv)

سيليكون در افزايش مقاومت گياهان به تنش خشكي، نقش بسزايي دارد. در پژوهش پيش‌رو، تأثير سيليكون‌‌ در شرايط تنش خشكي بر نونهال‌‌هاي دارمازو (Quercus infectoria Oliv.) بررسي شد. نونهال‌‌ها از نهالستان جنگلي اداره منابع طبيعي شهرستان مريوان به دانشگاه اروميه منتقل شدند. سپس، آزمايشي در قالب طرح فاكتوريل بر پايه بلوك‌‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام گرفت. نونهال‌‌ها در ابتدا با دي‌اكسيدسيليكون در دو نوع درشت‌‌دانه و نانوذره به‌صورت پيش‌‌تيمار با غلظت‌هاي مختلف (صفر، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ ميلي‌گرم در ليتر) و برابر با ظرفيت زراعي به‌مدت ۳۰ روز آبياري شدند. سپس، تنش خشكي در سه سطح شامل قطع آبياري (تنش شديد)، آبياري براساس ۵۰ درصد ظرفيت زراعي (تنش متوسط) و آبياري براساس ظرفيت زراعي (شاهد) بر نونهال‌هاي پيش‌تيمارشده به‌مدت 21 روز اجرا شد. نتايج نشان داد كه اثرات مستقل نوع سيليكون بر سيليس، تنش خشكي بر پرولين و غلظت سيليكون بر مقدار پرولين و سيليس نونهال‌ها معني‌‌دار بودند، اما معني‌داري اثرات متقابل تنش خشكي با نوع سيليكون و نيز تنش خشكي با غلظت سيليكون فقط بر مقدار پرولين تأييد شد. هيچ‌يك از اثرات مستقل و متقابل عوامل موردبررسي بر پارامترهاي رويشي و مقدار هيدرات‌‌هاي كربن معني‌‌دار نبودند. اعمال تيمار سيليكون فقط در شرايط تنش شديد خشكي، تأثير معني‌‌داري بر كاهش مقدار پرولين داشت، اما تفاوت معني‌داري ازنظر استفاده از سيليكون‌هاي درشت‌‌دانه و نانوذره مشاهده نشد. البته جذب سيليس در حالت نانوذره بيشتر بود. به‌طوركلي در شرايط تنش شديد خشكي، اعمال سيليكون‌هاي درشت‌‌دانه و نانوذره در غلظت 50 ميلي‌‌گرم در ليتر توانست تحمل نونهال‌‌هاي دارمازو را در برابر تنش خشكي افزايش دهد.