طراحي الگوي مديريت غافلگيري راهبردي در نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران

امروزه، در ميان تمامي رويدادهاي محتمل براي سازمان ها، بااهميت‌ترين رويداد كه بر آينده سازمان ها تأثير مي گذارد، امكان وقوع غافلگيري راهبردي است. ازاين‌رو، پرهيز از غفلت زدگي در برابر رويدادهاي ناگهاني و غافلگيركننده، مسئله‌اي كليدي در برنامه‏ريزي راهبردي محسوب مي شود؛ لذا هدف پژوهش حاضر طراحي الگوي مناسب مديريت غافلگيري راهبردي در نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران است. اين تحقيق كاربردي و توسعه اي است كه با روش پژوهش آميخته و با به كارگيري طرح پژوهش اكتشافي، نظريه مبنايي و روش پژوهش موردي زمينه اي اجرا شد. در رويكرد تركيبي، با استفاده از كدگذاري باز، محوري و انتخابي، داده هاي جمع‌آوري‌شده با روش كتابخانه اي و ميداني تلخيص و داده ها، در نه گروه، شامل: طرح‌ريزي پويش محيطي، پويش محيطي، هشدار دهي، راهنماي طرح‌ريزي، طرح‌ريزي و تدوين راهبرد جامع، كسب آمادگي، جمع آوري اطلاعات در مورد پيامدهاي غافلگيري و برآورد وضعيت، توليد بسته تصميم و تصميم گيري به‌موقع، اقدام و عكس العمل مناسب، دسته‌بندي و الگوي مطلوب حاصل گرديد. در رويكرد كمي، پرسشنامه با 38 سؤال طراحي و پس از تكميل توسط 40 نفر از افراد جامعه نمونه، داده ها با استفاده از روش هاي تجزيه‌وتحليل آمار توصيفي و استنباطي و نرم‌افزار اس.پي.اس.اس 22[1] تحليل گرديد. تحليل داده ها نشان داد پيش بيني و پيش نگري بيشترين تأثير را بر مديريت غافلگيري دارد. در پيش بيني و پيش‌نگري، راهنماي طرح‌ريزي پويش محيطي اثر بيشتري را نسبت به ساير مؤلفه ها دارد. در پيش‌گيري و آمادگي، راهنماي طرح ريزي بيشترين تأثير را دارد و در مواجهه، جمع آوري اطلاعات در مورد پيامدهاي غافلگيري و برآورد وضعيت بيشترين تأثير را در بين مؤلفه‌ها دارا مي باشد.