بررسي و اولويت‌بندي تهديدات سنجش‌ازدور حوزه‌ نظامي جمهوري اسلامي ايران

استفاده‌ مؤثر از برتري اطلاعاتي در درگير‌ي‌هاي نظامي، يك محيط فعال را براي فرمانده ايجاد مي‌كند تا با كمك آن، راهبردهاي ابتكاري، اصول عملياتي و مانورهاي رزمي را هرچه مطلوب‌تر اجرا كند. از يك‌سو، ناديده گرفتن هرگونه تهديد در حوزه‌ اطلاعات نظامي ‌امنيتي خودي مي‌تواند در پيشرفت عمليات و سهولت دستيابي دشمن به اهداف آن اثر مستقيم داشته باشد و از سوي ديگر فناوري‌هاي نوين عصر اطلاعات با تغيير تاكتيك‌ها، تكنيك‌ها و رويه‌ها منجر به افزايش ظرفيت‌هاي سامانه‌هاي كسب اطلاعات به‌ويژه در حوزه‌ «سنجش‌ازدور» گرديده است. اين توانمندي خود مي‌تواند براي هر فرمانده يك ويژگي خاص در كنترل نيروهاي عملياتي و ارتقاء مديريت صحنه‌ نبرد در مراحل قبل، حين و بعد از حمله يا دفاع تلقي گردد. اين تحقيق با ماهيت اكتشافي در راستاي تأمين بخشي از نيازمندي جهت تدوين الگوي راهبردي دفاع غيرعامل در مقابله با تهديدات «سنجش‌ازدور»، انجام كه در آن از راهبرد نظريه داده بنياد استفاده‌شده است. جمع‌آوري و تحليل داده‌ها به‌طور آگاهانه هم‌زمان انجام و در فاز كمي نيز با طراحي پرسشنامه برگرفته از كدگذاري با روش نمونه‌گيري هدفمند در جامعه هدف توزيع و درنهايت موردبررسي قرار گرفت. با استفاده از آزمون فريدمن اولويت‌بندي متغيرها تعيين و در انتها اولويت‌بندي كيفي با استفاده از داده‌هاي كمي بازنگري و مشخص گرديد كه سنجنده‌هاي «راداري»، «حرارتي»، «فرا طيفي»، «اپتيكي چند طيفي (مرئي)»، «اپتيكي پنكروماتيك (مرئي)»، «ليزري (ليدار)» و «ماكروويو غيرفعال» نسبت به ديگر تهديدات «سنجش‌ازدور» از اولويت بالاتري برخوردار هستند.