الگو و عوامل خطرساز بروز كريپتوركيديسم در گرگان

Pattern and risk factors of cryptorchidism in Gorgan, northern Iran

زمينه و هدف : كريپتوركيديسم يك نقص تكاملي است كه در آن يك يا هر دو بيضه به اسكروتوم نمي‌رسند. اين مطالعه به منظور تعيين الگو و عوامل خطرساز در وقوع كريپتوركيديسم در مركز آموزشي درماني دزياني گرگان انجام شد. روش بررسي : در اين مطالعه كوهورت 2851 نوزاد پسر از نظر ابتلا به ناهنجاري مادرزادي كريپتوركيديسم بررسي شدند. سن مادر، شغل مادر، اعتياد مادر، محل سكونت ، اشتغال مادر در مزارع، قوميت، وزن نوزاد و مچوريتي نوزاد در پرسشنامه‌اي ثبت شد. نوزادان ناهنجار از نظر نزول يا عدم نزول بيضه‌ها به مدت يك سال پس از تولد پيگيري شدند. يافته‌ها : ميزان بروز ناهنجاري كريپتوركيديسم در بدو تولد 18.9 در 1000 تولد تعيين شد. ميزان بروز كريپتوركيديسم يك‌طرفه و دوطرفه به ترتيب 11.7 در 1000 تولد و 7.1 در 1000 تولد تعيين گرديد. ميزان بروز كريپتوركيديسم در نوزادان پره‌ترم (30 در 1000 تولد) به‌طور معني‌داري بيشتر از نوزادان ترم (20 در 1000 تولد) و نوزادان پست‌ترم (11.4 در 1000 تولد) بود (P<0.05). وزن نوزادان با كريپتوركيديسم يك‌طرفه (537±3024 gr) در مقايسه با نوزادان سالم (489±3253 gr) به‌طور معني‌داري كمتر بود (P<0.05). ميزان بروز ناهنجاري كريپتوركيديسم به صورت غيرمعني‌داري در قوميت تركمن (10در هزار تولد) نسبت به قوميت فارس (21 در هزار تولد )و سيستاني (23 در هزار تولد)كمتر بود. باتوجه به پيگيري يك‌ساله بيضه 41 نوزاد (77.3%) بدون مداخله دارويي و جراحي به درون كيسه بيضه بازگشته بود. نتيجه‌گيري : وزن كم بدو تولد، پره‌مچوريتي و قوميت از عوامل خطر مهم بروز كريپتوركيديسم در گرگان تعيين شدند.

Background and Objective: Cryptorchidism or undescending testis is a developmental defect and occurred in 2-4% of male newborns. This study was done to determine the pattern and risk factors of cryptorchidism in Gorgan, northern Iran. Methods: In this cohort study, 2851 male newborns were examined for cryptorchidism at the birth and follow up for one year after birth in Dezyani referral teaching hospital in Gorgan, northern Iran during April 2010 - December 2011. Mother ethnicity, working in farmland, addiction, consanguinity, age, infant maturity and birth weight were recorded for each subject. Results: The rate of cryptorchidism was 18.9 per 1000 live birth. Bilateral and unilateral cryptorchidism was 11.7 and 7.1 per 1000, respectively. The rate of cryptorchidism in preterm newborns (30 per 1000) was significantly higher than the term (20 per 1000) and post term (11.4 per 1000) newborns (P<0.05). The Mean±SD of newborns weight with unilateral cryptorchidism (3024±537grams) was significantly lower than the healthy newborns (3253±489 grams) (P<0.05). The rate of cryptorchidism in Turkmens (10 per 1000 births) was significantly lower than Fars (21 per 1000 births) and Sistani (23 per 1000 births) newborns (P<0.05). One year Follow up of newborns showed that 41 (77.3%) testes were descent to scrotum. Conclusion: Low births weight, prematurity and ethnicity are the main risk factors of cryptorchidism in northern Iran.