تأثير زغال زيستي و قارچ ميكوريز بر خصوصيات رشدي و تغذيه گياه هميشه بهار (Calendula officinalis L.)

كاربرد قارچ ميكوريز و زغال زيستي مي تواند با افزايش جذب آب و عناصر از منطقه ريشه باعث بهبود توليد محصول شوند. به منظور بررسي اثر زغال زيستي بقاياي هرس هلو (صفر، دو و چهار درصد وزنيوزني) و قارچ ميكوريز (عدم تلقيح و تلقيح با قارچ ميكوريز) بر خصوصيات مرفوفيزيولوژيك و غلظت عناصر در اندام هوايي هميشه بهار (Calendula officinalis L.)آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در شرايط گلخانه انجام شد. زغال زيستي تهيه شده از الك دو ميلي متري عبور داده و با خاك مخلوط شد. كاربرد قارچ ميكوريز به روش تماس مستقيم با ريشه گياه انجام شد. پس از شش ماه، ويژگي هاي مرفوفيزيولوژيك و غلظت برخي عناصر ماكرو و ميكرو در اندام هوايي اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه با كاربرد همزمان چهار درصد زغال زيستي و قارچ ميكوريز، كلروفيل، قطر گل، ارتفاع گياه، سطح برگ، قطر ساقه، وزن خشك گياه و غلظت عناصر فسفر، پتاسيم، كلسيم و آهن نسبت به شاهد به طور معني داري افزايش يافت. تيمار چهار درصد زغال زيستي و كاربرد همزمان چهار درصد زغال زيستي و قارچ ميكوريز توانست غلظت روي را در اندام هوايي گياه نسبت به شاهد به ترتيب 13.7 و 19.5 درصد افزايش دهد. كاربرد چهار درصد زغال زيستي منجر به افزايش معني دار Mn نسبت به شاهد شد (91.3 در مقابل86.6 ميلي‌گرم بر كيلوگرم براي شاهد)، در حالي كه كاربرد دو درصد زغال زيستي تفاوت معني داري نسبت به تيمار شاهد و چهار درصد زغال زيستي نشان نداد. نتايج تأثير اضافه كردن زغال زيستي به خاك پس از دوره رشد گياه نشان داد كه با اضافه كردن چهار درصد زغال زيستي، پتاسيم قابل جذب، Ca، Mg و Mn نسبت به شاهد به ترتيب31.2، 71.4، 25.8 و 27.3 درصد افزايش يافت. به نظر مي رسد كاربرد اين مواد بتواند با بهبود فراهمي عناصر غذايي و شرايط رشد گياه، باعث افزايش شاخص‌هاي رشدي گياه شده و توليد محصول را تحت تأثير قرار دهد.