سمك عيار: روايتي كهن از ادبيات عاميانه

در ميان موارد گوناگون ادبيات عاميانه، قصه هاي ايراني از كهن ترين نمونه هاي تفكر و تخيل مردمي هستند كه آرزوها و پندارهاي خود را در قالب آن ريخته و با گذشت روزگاران اجزائي به آن افزوده و يا از آن كاسته اند و آنها را سينه به سينه نقل كرده اند تا به ما رسيده اند. سمك عيار قديمي ترين داستان عاميانه بلند منثور فارسي، نمونه اي برجسته از اين نوع ادبيات است كه علاوه بر دارا بودن ارزش هاي ادبي، اجتماعي و تاريخي نشان دهنده فرهنگ، انديشه، باورها و اعتقادات مردماني است كه درعين سادگي، از تخيلي عميق برخوردار بوده اند. در خلال داستان هاي متنوع و متعدد اين اثر ارزشمند، مسائل مختلفي چون آموزش كارهاي نيك و مبارزه با ظلم در قالب رفتارهاي گروهي به نام عياران، كه برخاسته از ميان مردم بودند، گنجانده شده است. اين پژوهش كه با استفاده از روش كتابخانه اي و گردآوري اطلاعات صورت گرفته، گامي كوچك براي معرفي و شناساندن اين نوع قصه ها و اين كتاب است.