خورشيدِ منظومۀ مولوي

Maulana's Sun in his Versified Story

با گذشت سده ها از ملاقات فراعقلي مولانا و شمس، همچنان اين مسأله در ذهن همگان وجود دارد كه چه اتّفاقي افتاد كه مولاناي فقّيه، درس و مدرسه را رها كرد و گرد خورشيد تبريز به گردش در آمد. مقالۀ حاضر بر آن است تا از منظر چشمان جلال الدّين بلخي با شمس بنگرد. بنابراين آثار مولوي مورد كاوش قرار گرفت. در بين آثار او، ديوان كبير از ويژگي هاي خاصي برخوردار است. زيرا كه شعرهايش جوششي است و شاعر در سرايش آن از قيد و بند ها رها بوده و شعر از ناخودآگاهش بر زبان وي جاري مي شد. پس اين اثر بهتر از ديگر آثار منطقي، فلسفي و عقلاني جلال الدين، افكار و انديشه هايش را معرفي مي كند. در اين مقاله با بررسي صفاتي كه مولوي براي شمس بر مي شمرد، سهي شده تا شخصيّت اين ابرانسان فرشته خوي بيش از پيش شناخته شود. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي- تحليلي بوده و روش گردآوري اطلاعات در آن به صورت كتابخانه اي است.

After hundreds of years, one still wonders what happened that Maulana's sensational meeting with Shams made him quit lesson and school and adhere and gyrate around Tabriz's sun. The present article is to look at Shams through Maulana's viewpoint. We investigated Maulana's work, especially his Divane Kabir because its poems are effervescent and the poet in composing them has released himself from the shackles and ; the words flew from his unconscious mind. Then, this book is a better source which introduces Jalaloddin's logic, philosophy, and thoughts. By investigating the attributes that Maulana counts on Shams' transcendence, it reveals the true character of this super and angelical man more and more. The methods of the research in this article is descriptive – analytic one and the way of its collection is bibliographical.