روش‎هاي مطلوب ارزشيابي كارورزي در رشته‎هاي حقوق و روانشناسي در دانشگاه اصفهان

هدف تحقيق بررسي شيوه‎هاي مطلوب ارزشيابي كارورزي رشته‎هاي حقوق و روانشناسي در مقطع كارشناسي است. پژوهش حاضر تركيبي اكتشافي و تبييني است. در بخش كيفي با 53 نفر از متخصصان، اعضاي هيات علمي، شاغلين و دانشجويان تحصيلات تكميلي رشته حقوق و روانشناسي دانشگاه اصفهان كه به شيوه تصادفي هدفمند انتخاب شدند، مصاحبه شد. جامعه آماري بخش كمي دانشجويان ترم 5 و 7 و دانش‎آموختگان سال‎هاي 1396-1393 رشته‎هاي حقوق و روانشناسي در دانشگاه اصفهان كه در مجموع 618 نفر بودند، به روش تصادفي طبقه‎اي انتساب متناسب 264 نفر انتخاب شدند. داده‎هاي پژوهش از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته و پرسشنامه محقق‎ساخته جمع‎آوري شد. براي تعيين روايي مصاحبه و پرسشنامه از روايي محتوايي استفاده شد و پايايي پرسشنامه با روش ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه و 85% گزارش شد. در اين پژوهش از روش مقوله‎بندي براي تحليل كيفي و آزمون‎هاي آمار استنباطي؛ كولموگراف – اسميرينف، t تك ‎نمونه‎اي، t دو نمونه‎ مستقل، فريدمن و تحليل واريانس چند عاملي براي تحليل كمي استفاده شده است. نتايج پژوهش در بخش كمي نشان داد براي ارزشيابي كارورزي در رشته حقوق، بيشترين اولويت مربوط به بررسي عملكرد دانشجو در موقعيت‎هاي شبيه‎سازي شده و در رشته روانشناسي، بررسي توان عملي و تشخيصي دانشجو نسبت به مشكلات مراجعين مي‎باشد. شركت‏كنندگان در مصاحبه نيز بر ارزشيابي توسط استاد از طريق بررسي عملكرد دانشجويان رشته حقوق؛ بررسي نمونه كار در موقعيت‎هاي عيني و ارائه گزارش مكتوب توسط دانشجويان رشته روانشناسي تأكيد داشتند.