مضامين مشترك «حملۀ حيدري» راجي كرماني و«ديوان» حافظ شيرازي با تكيه بر ساقي نامه ها

ساقي نامه سرايي، يكي از دلنشين ترين نوع شعر غنايي است كه در ادبّيات عرب به خمريه سرايي معروف است. اين گونۀ ادبي از ادبياتن عرب به عرصه شعر فارسي وارد شده و در بستر هنرنمايي شاعران ايراني قرار گرفته است در ادب فارسي، ابتدا در عيش و سرمستي ناشي از تاثير بادۀ انگوري سروده مي شد، ولي از قرن ششم هجري به بعد، با بهره گيري از تجربيات عرفاني، معنا و مفهومي عرفاني به خود گرفت. اين جريان، در ادبيات فارسي، از رودكي شروع شد و با حافظ، به كمال رسيد.ملّا بمانعلي راجي كرماني، شاعر حماسه سراي مذهبي قرن دوازدهم هجري، در منظومه«حمله حيدري»، ساقي نامه ها و مغني نامه هاي بسياري دارد كه در سرودن آن ها به شيوه و سبك شاعرانه حافظ نظر داشته است. هر دو شاعر در ضمن سرودن ساقي نامه ها، علاوه بر نكوهش زاهدان رياكار، به اعتنام فرصت و شكايت از روزگار، مدح ممدوح، خواص و تاثير باده و آلات و دستگاه هاي موسيقي توجه كرده اند.