نقد و بررسي موضوع بي سايگي پيامبر مكرّم اسلام در نعتيات نبوي

يكي از موضوعات مطرح در مورد پيامبر مكرّم، بي سايگي ايشان است كه همانند ساير خلقيّات و خلقيّات آن حضرت، در شعر فارسي، به ويژه نعتيّات نبوي، بازتاب يافته است. از آن جايي كه شاعران ادب فارسي طبيعتا به دنبال اثبات شكوه و عظمتي ماوراي بشري براي ختمي مرتبت بوده اند از اين موضوع، تحت عنوان معجزه ياد كرده اند. سئوال اصلي اين نوشته آن است كه آيا پيامبر اسلام، واقعا سايه داشته اند؟ براي يافتن پاسخ، اين موضوع را به شيوۀ اسنادي - تحليلي، از ديدگاه قرآن، عقل و روايات كاويده ايم. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه هيچگاه نه قرآن، درصدد اثبات معجزه ايبراي آن حضرت بوده است و نه خود ايشان. از نظر عقلي نيز اين موضوع قابل پذيرش نيست. اندك روايات نقل شده از فريقين نيز، به قدري ضعيف، سست و غير قابل اعتماد است كه نمي توان به صحّت آن، اعتنا كرد.