اولويت‌بندي مولفه‌هاي منطقه‌گرايي در انتخاب زمينه طراحي معماري با هدف افزايش رضايتمندي گردشگران

اهداف و زمينه‌ها: امروزه گردشگري به‌عنوان پاك‌ترين و پايدارترين صنعت جهان شناخته مي‌شود و رضايتمندي گردشگران به‌عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل اصلي در موفقيت اين صنعت، بيش از پيش مورد توجه محققان و سرمايه‌گذاران صنعت گردشگري قرار گرفته است. هدف اين پژوهش، اولويت‌بندي مولفه‌هاي منطقه‌گرايي در انتخاب زمينه طراحي معماري با هدف افزايش رضايتمندي گردشگران بود. روش‌شناسي: اين پژوهش توصيفي تحليلي در تعطيلات نوروزي سال 1398 در بين 120 نفر از گردشگران روستاي كنگ در استان خراسان رضوي انجام شد كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شدند. ابتدا با بررسي متون اصلي داخلي و بين‌المللي در زمينه مفاهيم مرتبط با رضايتمندي و معماري منطقه‌گرا، شاخص‌هاي مناسب براي رضايتمندي اين سبك از معماري تعيين و دسته‌بندي شد. در گام بعدي دو پرسش‌نامه براي مقايسه زوجي شاخص‌ها و زيرشاخص‌ها به‌منظور تحليل داده‌ها با استفاده از فرآيند تحليل سلسه‌مراتبي (AHP) طراحي شد. يافته‌ها: مدل سلسله‌مراتبي شامل 5 معيار اصلي و 14 زيرمعيار بود. معيار محيط‌شناسي با وزن 0.331 رتبه اول، توجه به شرايط بين‌المللي و منطقه‌اي با وزن 0.197 رتبه دوم، توجه به زيست‌بوم منطقه با وزن 0.180 رتبه سوم، توجه به سنت‌ها و آيين‌ها با وزن 0.163 رتبه چهارم و توجه به روان‌شناسي محيط با وزن 0.128 رتبه پنجم را كسب كردند. نتيجه‌گيري: از ديدگاه گردشگران منطقه كنگ، معيارهاي محيط‌شناسي، توجه به شرايط بين‌المللي و منطقه‌اي و توجه به زيست‌بوم منطقه به ترتيب اولويت‌هاي اول تا سوم هستند.