پيشبيني خودكارآمدي درد در بيماران با پيوند كبد بر اساس آسيب كودكي و تاب آوري

ﻘﺪﻣﻪ: ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﯾﻦ درﻣﺎن ﺑﺮاي ﺑﺴﯿﺎري از ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺎ ﺑﯿﻤﺎري ﮐﺒﺪ ﺣﺎد ﯾﺎ ﻣﺰﻣﻦ ﺑﺎ ﻋﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺖ. ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي درد ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺎب آوري ﻣﻬﻢ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬاري در درد ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ اﺳﺖ. ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي درد ﺑـﺮ اﺳـﺎس آﺳﯿﺐ ﮐﻮدﮐﯽ )آزار ﺟﺴﻤﯽ، آزار ﺟﻨﺴﯽ، آزار ﻋﺎﻃﻔﯽ و ﻏﻔﻠﺖ( و ﺗﺎب آوري در ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ ﺑﻮد. روش ﭘﮋوﻫﺶ: روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺷـﺎﻣﻞ ﺗﻤـﺎم ﺑﯿﻤـﺎران ﺑﺴـﺘﺮي و ﻣﺮاﺟﻌـﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﯽ اﻣﺎم ﺧﻤﯿﻨﯽ )ره( در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن و ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺳﺎل 1394 ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﺑﺮداري ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ 85 ﻧﻔﺮ ﺑﯿﻤﺎر ﺑﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰارﻫﺎي ﭘـﮋوﻫﺶ ﺷـﺎﻣﻞ ﭘﺮﺳـﺶ ﻧﺎﻣـﻪ ﻫـﺎي ﺗـﺎب آوري ﮐﺎﻧﺮ و دﯾﻮﯾﺪﺳﻮن )2003(، ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي درد ﻧﯿﮑﻮﻻس )1989( و آﺳﯿﺐ ﮐـﻮدﮐﯽ ﺑﺮﻧﺴـﺘﺎﯾﻦ و ﻓﯿﻨـﮏ )1988( ﺑـﻮد. ﺑـ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ از روش رﮔﺮﺳﯿﻮن ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﯿﺮي ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﺗﺎب آوري ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻌﻨﺎداري در ﺳﻄﺢ 0/01 ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي درد را در ﺑﯿﻤـﺎران ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻧﻤﻮد. از ﻣﯿﺎن اﺑﻌﺎد آﺳﯿﺐ ﮐﻮدﮐﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﺪ آزار ﺟﻨﺴﯽ آﺳﯿﺐ ﮐـﻮدﮐﯽ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻣﻨﻔـﯽ و ﻣﻌﻨـﺎداري در ﺳﻄﺢ 0/01 ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي درد در ﺑﯿﻤﺎران ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ را ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻧﻤﻮد. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﻋﻮاﻣﻞ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺳﯿﺐﻫﺎي ﮐﻮدﮐﯽ و ﺗﺎب آوري در ﻃﻮل دوران رﺷﺪي در ﭘﺮورش ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي در ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ درد ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬارﻧﺪ