اثربخشي واقعيت‌درماني موردي به شيوه مجازي بر اضطراب كرونا

در شرايطي چون شيوع بيماري كوويد 19، بسياري از مردم نگراني‌هاي زيادي را از جمله اضطراب بيماري تجربه مي‌نمايند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي واقعيت‌درماني موردي به شيوه مجازي بر اضطراب كرونا انجام شد. پژوهش حاضر يـك مطالعه شبه‌آزمايشي با گروه گواه و پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گمارش تصادفي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمام زنان و مردان داراي اضطراب كروناي شهر اردكان در سال 1398 بودند. 18 شركت‌كننده به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند (9 نفر در گروه آزمايش و 9 نفر در گروه گواه). شركت‌كنندگان به پرسشنامه‌‌ اضطراب بيماري كرونا (علي‌پور و همكاران، 1398) در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون پاسخ دادند. گروه آزمايش مداخله واقعيت‌درماني موردي به شيوه مجازي را در 6 جلسه يك ساعته و هر هفته سه جلسه دريافت نمودند، در صورتي كه گروه گواه هيچگونه مداخله‌اي را طي مدت زمان انجام پژوهش دريافت نكرد. داده‌هاي پژوهش با روش تحليل كوواريانس تك‌متغيري تحليل شدند. نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات اضطراب كرونا و ابعاد رواني و جسمي آن در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه، در مرحله پس‌آزمون كاهش معناداري پيدا كرده است (P 0.001). بر اساس نتايج پژوهش، واقعيت‌درماني موردي به شيوه مجازي مي‌تواند به عنوان يك روش مداخله‌اي موثر در كاهش مشكلات روانشناختي افراد داراي اضطراب كرونا مورد توجه قرار گيرد.