ارائه مدل پيشايندهاي شادكامي؛ براساس ويژگي‌هاي شخصيتي، خانوادگي و تحصيلي

در پژوهش حاضر، ارائه مدل پيشايندهاي شادكامي براساس ويژگي هاي شخصيتي، خانوادگي و تحصيلي دانش آموزان مورد بررسي قرار گرفت. شركت‌كنندگان پژوهش 224 نفر از دانش آموزان دختر و پسر دبيرستان هاي شهر شيراز بودند كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله اي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده پژوهش، شامل مقياس شادكامي آكسفورد (1991)، مقياس تجديد نظر شده ي جهت گيري ارتباطي خانواده فيتز پاتريك و ريچي (1994)، پرسشنامه تعامل معلم - دانش آموز ويلز و همكاران (1993) و مقياس پنج عامل بزرگ شخصيت كاستا و مك كري (1992) بودند. به منظور بررسي مدل پژوهش رگرسيون چندگانه با استفاده از نرم افزار25SPSS استفاده شد. يافته‌هاي به دست آمده نشان داد، جهت گيري گفت و شنود (P≤0.01 )، روان رنجورخويي (P≤0.01) و برون گرايي (P≤0.05) پيش بيني كننده‌ي معنادار شادكامي هستند ولي ساير ابعاد نتوانستند شادكامي را به صورت معنادار پيش بيني كنند. با توجه به نقش مؤلفه شادكامي در سلامت دانش آموزان مي توان بر لزوم آموزش مبتني بر شادكامي براي بهبود سلامت رواني و اجتماعي دانش آموزان تأكيد كرد.