تبيين اجتماعي رانندگي مخاطره‌آميز بر اساس سازه سرمايه‌ اجتماعي

مقدمه: امروزه سبك رانندگي مخاطره آميز در بين شهروندان به ويژه قشر جوان يكي از مهمترين دغدغه هاي اجتماعي مي‌باشد كه پيامد آن مي تواند، علاوه بر خود فرد، صدمات جبران ناپذيري را بر ساير كنشگران اجتماعي وارد سازد و موجب اختلال در نظم و انضباط اجتماعي شود. پژوهش حاضر نيز  با هدف تبيين اجتماعي رانندگي مخاطره آميز بر اساس سازه سرمايه اجتماعي به انجام رسيده است. روش: روش تحقيق پژوهش حاضر پيمايش مي باشد و جامعه آماري نيز، شامل جوانان شهر تبريز به تعداد 579694 نفر مي باشد كه از اين تعداد، 630 نفر با استفاده از فرمول آماري كوكران و شيوه خوشه اي چندمرحله اي به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند، ابزار گردآوري اطلاعات نيز پرسشنامه محقق ساخته مي باشد، همچنين جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزارهاي SPSS 22 استفاده شده است. يافته ها: نتايج تحقيق حاكي از آن است كه همبستگي بين تمامي مولفه هاي سرمايه اجتماعي با رانندگي پرخطر در سطح معناداري كمتر از 01/0 به تأئيد رسيد، نوع رابطه نيز منفي و معكوس مي باشد. نتايج تحليل رگرسيوني نيز نشان داد كه متغيرهاي حاضر در مدل رگرسيوني توانسته اند 5/11 درصد از تغييرات متغير رانندگي مخاطره آميز را پيش بيني نمايند. نتيجه گيري: با توجه به رابطه معنادار و نقش مؤثر سرمايه اجتماعي در پيش بيني رانندگي مخاطره آميز در پژوهش حاضر، مي توان اذعان نمود كه برخورداري از سرمايه اجتماعي مي تواند در برابر مسايل و آسيب هاي اجتماعي به مراتب رانندگي پرخطر جوانان همچون سپري عمل نمايد. از اين رو، بسترسازي جهت بهبود و افزايش سرمايه اجتماعي جوانان هم در سطح خانواده و هم درسطح جامعه بيش از پيش ضروري به نظر مي رسد.