اثر بخشي طرح واره درماني گروهي بر خودپنداره در زنان دچار اختلال هويت جنسي

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺛﺮ ﺑﺨﺸﯽ ﻃﺮحواره درﻣﺎﻧﯽ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺮ ﺧﻮدﭘﻨﺪاره، ﺗﺼـﻮﯾﺮ ﺗـﻦ و اﺣﺴـﺎس ﺗﻨﻬـﺎﯾﯽ در زﻧـﺎ دﭼﺎر اﺧﺘﻼل ﻫﻮﯾﺖ ﺟﻨﺴﯽ ﺑﻮد. روش ﭘﮋوﻫﺶ: ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ ﺑﺎ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل و ﻃﺮح ﭘﯿﺶآزﻣﻮن- ﭘـﺲ آزﻣـﻮن ﺑـﻮد . ﺟﺎﻣﻌـ آﻣﺎري اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ را ﺗﻤﺎم زﻧﺎن دﭼﺎر اﺧﺘﻼل ﻫﻮﯾﺖ ﺟﻨﺴﯽ ﻣﺮاﺟﻌﻪﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﺣﻤﺎﯾـﺖ از ﺑﯿﻤـﺎران دﭼـﺎر اﺧـﺘﻼل ﻫﻮﯾـﺖ ﺟﻨﺴﯽ در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان در ﺑﻬﺎر 1396 ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدادﻧﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن آنﻫﺎ 30 ﻧﻔﺮ ﺑﻪﺻﻮرت دردﺳﺘﺮس اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و ﺑـﺎ همگن ﺳﺎزي ﺳﻦ و ﺗﺤﺼﯿﻼت و ﺑﺎ ﮔﻤﺎرش ﺗﺼﺎدﻓﯽ در دوﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﻗـﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨـﺪ. ﻫـﺮ دو ﮔـﺮوه ﺟﻬـﺖ ﭘـﯿﺶ آزﻣـﻮن به ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮدﭘﻨﺪاره ﺗﻨﺴﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻓﯿﺘﺲ و وارن )1997(؛ ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ. ﭘﺲ از 8 ﺟﻠﺴﻪ ﻃﺮحواره درﻣﺎﻧﯽ ﺑـﺮاي ﮔـﺮو ه آزﻣـﺎﯾﺶ هر دو ﮔﺮوه ﺟﻬﺖ ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻓﻮق ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ و دادهﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳـﺘﻔﺎده از روش ﺗﺤﻠﯿـﻞ ﮐﻮوارﯾـﺎﻧﺲ تحليل شدند ياﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺎن داد ﻃﺮح واره درﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮدﭘﻨﺪاره )1/77=P=0/019 ،F( زﻧﺎن دﭼـﺎر اﺧـﺘﻼل ﻫﻮﯾـﺖ ﺟﻨﺴﯽ اﺛﺮﺑﺨﺶ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﺤﺚ و ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: از ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺪف ﻃﺮحواره درﻣﺎﻧﯽ ﮐﻤـﮏ ﺑـﻪ ﺑﯿﻤـﺎران دﭼـﺎر اﺧـﺘﻼل هويت ﺟﻨﺴﯽ ﺑﺮاي ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪن ﺑﺎ ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺑﻨﯿﺎديﺷﺎن اﺳﺖ. ﻃﺮحواره درﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ درﻣﺎنﮔﺮ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨـﺪ ﺗـﺎ ﻣﺸـكلات مزمن و ﻋﻤﯿﻖ زﻧﺎن دﭼﺎر اﺧﺘﻼل ﻫﻮﯾﺖ ﺟﻨﺴﯽ را دﻗﯿﻖﺗﺮ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده، آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻗﺎﺑﻞ درك ﺳﺎزﻣﺎندﻫﯽ ﮐﻨﻨ