ابزارها و شيوه هاي بسيج و اعتراض در انقلاب اسلامي ايران

هدف اين مقاله شناخت ابزارها و شيوه هاي بسيج و اعتراض در انقلاب اسلامي ايران است. شناخت ابزارها و شيوه هاي بسيج و اعتراض از اين جهت كه بسط و توسعۀ دانش و ادبيات نظري را در پي دارد، داراي اهميت است. سؤال پژوهش چيستي ابزارها و شيوه هاي بسيج و اعتراض در انقلاب اسلامي ايران بودند. روش تحقيق اين مقاله تاريخي و تحليل اسنادي است. بر طبق يافته هاي اين پژوهش انقلابي ها در ايران پس از اينكه با ابزارها و شيوه هاي گوناگوني همچون سخنراني، مطبوعات، پخش اعلاميه، پخش لوح فشرده، اسطوره سازي و... بسيج شدند با روش هايي مانند تظاهرات، اعتصاب، شعار، قتل و ترور، مبارزۀ مسلحانه، تخريب و تصرف، نافرماني نظامي، برگزاري شب شعر، ارسال نامه هاي اعتراض آميز و ... اعتراض خود را بيان كردند

This article is to learn about tools and methods of mobilization and protest in the Islamic Revolution of Iran. It is especially important because it enlarges our theoretical knowledge of the issue. The research method used is historical and documentary analysis. The results show that the Iranian revolutionaries, in the first stage of their activities, adopted methods such as delivering speeches, press coverage, publishing leaflets and CDs, mythmaking, etc. for mobilization, but in the subsequent stage, they resorted to rallies, strikes, slogans, assassinations, armed struggle, vandalism, occupation, military disobedience, holding poetry reading sessions, dispatching protest letters, etc. for expressing their dissatisfaction.