تأثير آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر نگرش جنسي و ناگويي خلقي زنان متأهل

بدون عنوان

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بر نگرش جنسي و ناگويي خلقي زنان متأهل بود. روش پژوهش: جامعه آماري پژوهش را كليه زنان مراجعهكننده فرهنگسراي خانواده ناحيه 4 شهر مشهد تشكيل داد، از بين زنان مراجعهكننده كه 112 نفر بودند كه پرسشنامهها روي كليه آنها اجرا شد، 96 نفر پاسخ دادند، كه از بين آنها 54 نفر نمره ناگويي خلقي و نگرش جنسي پايين داشتند، پس از غربالگري اوليه از بين 54 نفر، 30 نفر بهصورت تصادفي انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره جايگزين شدند. نمونه موردنظر به ابتدا بهعنوان پيشآزمون به پرسشنامه هاي نگرش جنسي دهقاني )1384 )و ناگويي تورنتو 20( بگبي، پاركر و تيلور، 1994 )پاسخ داده و پس از اجراي آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد براي گروه آزمايش، مجدداً به پرسشنامه هاي موردنظر پاسخ دادند. براي تجزيهوتحليل دادهها از تحليل كوواريانس و از طريق نرمافزار 21-SPSS مورد تجزيهوتحليل قرار گرفتند. يافتهها: نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد بهطور معناداري باعث بهبود نگرش جنسي و كاهش ناگويي خلقي زنان متأهل ميشود )0001/0= P.) بحث و نتيجهگيري: افراد با شركت در جلسات آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد توانايي الزم جهت كاهش ناگويي هيجانات و ابراز صحيح آنها را فراگرفتند، همچنين نگرش جنسي در آنها نيز بهطور چشمگيري بهبود يافت.

not abstrct