اثربخشي روان درماني مبتني بر تحليل رفتار متقابل بر دلزدگي زناشويي و رضايت جنسي زنان مبتلا به افسردگي غيرباليني

مقدمه:در راستاي رويكردهاي گوناگون رواندرماني، بررسي رفتارمتقابل بعنوان روشي كه اثربخشي زيادي درحيطه ارتباطات مختلف بخصوص روابط زناشويي دارد،پركاربرد به نظر ميرسد.از اين رو پژوهش حاضر با هدف اثربخشي روان درماني مبتني بر تحليل رفتار متقابل بر دلزدگي زناشويي و رضايت جنسي زنان داراي اختلال افسردگي غير باليني انجام پذيرفته است. روش پژوهش: پژوهش بصورت نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه پژوهش كليه زنان داراي اختلال افسردگي غير باليني مراجعه كننده به مراكز بهداشتي و درماني شهر تهران در نيمه دوم سال 59 بودند كه از اين ميان 04 نفر به روش دردسترس و بر اساس معيارهاي ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 04 جلسه روان درماني مبتني بر تحليل رفتار متقابل را دريافت نموده و هر دو گروه در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه هاي افسردگي بك )بك و براون، 0551 ( ، دلزدگي پاينز) 0551 ( و رضايت جنسي هادسون) 0590 ( پاسخ دادند. داده هاي جمع آوري شده به وسيله آزمون كوواريانس و با استفاده از نرم افزار SPSS-22 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بين ميانگين دلزدگي زناشويي و رضايت جنسي گروه آزمايش و كنترل در مرحله پس آزمون >4/ تفاوت معناداري وجود داشت. ) 40 P ) بحث و نتيجه گيري: مي توان از روان درماني مبتني بر تحليل رفتار متقابل بردرمان دلزدگي زناشويي و رضايت جنسي زنان داراي اختلال افسردگي غير باليني سودجست.