مقايسه اثر بخشي درمان شناختي رفتاري واحد پردازه اي و درمان فعال سازي رفتاري بر حساسيت اضطرابي در دختران مبتلا به نشانگان اضطراب اجتماعي

مقدمه: با توجه شيوع بالاي اختلال اضطراب اجتماعي و اهميت دوران نوجواني وآسيب پذير بودن اين دوره از رشد پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري واحدپردازه اي و درمان فعال سازي رفتاري بر حساسيت اضطرابي در دختران مبتلا به نشانگان باليني اضطراب اجتماعي انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع طرح پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دختر مبتلا به نشانگان اضطراب اجتماعي شهر مشهد تشكيل مي دادند. نمونه آماري شامل 4 نفركه با روش نمونه گيري تصادفي در دسترس انتخاب شده و در دو گروه)دوگروه آزمايشي و يك گروه گواه(تقسيم شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه حساسيت اضطرابي تجديد نظر شده كوكس و تيلور) 991 ( استفاده شد. پس از اجراي پيش آزمون گروه هاي آزمايشي به مدت 1 جلسه 91 دقيقه اي تحت برنامه آموزشي قرار گرفتند و گروه گواه در فهرست انتظار دريافت درمان قرار گرفت و بعد از دو ماه آزمون پيگيري دريافت كردند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري تحليل واريانس اندازه گيري مكرر استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل واريانس نشان دادكه درمان شناختي رفتاري واحدپردازه اي و فعال سازي رفتاري در كاهش حساسيت اضطرابي معنادار) p<0.001 ( مي باشد و بين دو روش درماني از نظر اثربخشي تفاوت معناداري وجود ندارد و در مقطع پيگيري نيز نتايج نشان داد كه اثرات درمان ها تداوم داشتند.) p<0.001 ) نتيجه گيري: درمان شناختي رفتاري واحدپردازه اي و درمان فعال سازي رفتاري در كاهش اضطراب اجتماعي موثر است و تلويحات نظري و كاربردي مهمي در مداخلات روانشناختي با دختران مبتلا به نشانگان اضطرابي دارد.