اثربخشي مداخله ذهن آگاهي بر كاهش تكانشگري مبتلايان به پرخوري عصبي

مقدمه: تكانشگري بالا نقش كليدي در بروز و استمرار پرخوري عصبي دارند و درمان هاي مبتني بر ذهن آگاهي نيز داراي نقش مؤثر در كاهش علايم اختلالات خوردن هستند. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي مداخله ذهن آگاهي بر كاهش تكانشگري مبتلايان به پرخوري عصبي بود. روش پژوهش: روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود و جامعه آماري پژوهش حاضر شامل بيماران سرپايي مبتلا به پرخوري عصبي مراجعه كننده به دو كلينيك تغذيه در سال 31 بود. نمونه آماري شامل 3 نفر بود كه به صورت هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفي در گروه آزمايش و گروه كنترل گمارش شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 33 دقيقه اي تحت آموزش ذهن آگاهي قرار گرفتند و گروه كنترل در ليست انتظار ماندند. ابزارهاي گردآوري داده ها شامل مقياس تكانشگري بارت ) 393 ( بود. به منظور سنجش روايي از روايي محتوا استفاده شد كه براي اين منظور پرسشنامه به تأييد متخصصين مربوطه رسيد. تجزيه و تحليل اطلاعات بهدست آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرمافزار SPSS-v19 در دو بخش توصيفي و استنباطي )تحليل كوواريانس( انجام پذيرفت. يافته ها: نتايج نشان داد در متغيرهاي تكانشگري بين دو گروه كنترل و آزمايش تفاوت معناداري وجود داشت و ميانگين گروه آزمايش در متغير تكانشگري كمتر بود. يافته هاي اين پژوهش حاكي از اثربخشي آموزش ذهن آگاهي بر تكانشگري مبتلايان به پرخوري عصبي بود. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان بيان كرد كه مداخله ذهن آگاهي موجب كاهش تكانشگري در بيماران مبتلا به پرخوري عصبي شده است. بنابراين، پيشنهاد مي گردد كه روان شناسان و مشاورين از نتايج حاصله در علت شناسي و رفع مشكلات رفتاري و رواني مربوط به بيماران مبتلا به پرخوري عصبي استفاده نمايند.