مقايسه اثربخشي درمان رفتاري باركلي، خانواده درماني ساختاري مينوچين و نوروفيدبك بر نشانگان كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه – بيش فعالي

مقدمه: با توجه به پيامدهاي ناشي از اختلال نقص توجه – بيش فعالي، رويكردهاي درماني مختلف براي بهبود اين اختلال شكل گرفتهاند. اين پژوهش با هدف مقايسه تأثير درمان رفتاري باركلي، خانواده درماني ساختاري مينوچين و آموزش نوروفيدبك بر نشانگان كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه – بيش فعالي ) ADHD ( انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيشآزمون – پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان ابتدايي شهر كرج در سال 31 بود. پس از غربالگري و با استفاده از نمونهگيري خوشهاي تصادفي، 4 نفر با توجه به معيارهاي ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزارها شامل مصاحبه تشخيصي نيمه ساختار يافته ) K-SADS ( و مقياس تشخيصي كوتاه اختلال نقصتوجه/ بيشفعالي كانرز بوده است. اعضاي گروههاي آزمايش )سه گروه( در جلسات درمان رفتاري باركلي ) 3 جلسه 34 دقيقهاي(، خانواده درماني ساختاري مينوچين ) 8 جلسه 34 دقيقهاي( و آموزش نوروفيدبك ) 2 جلسه 4 دقيقهاي( شركت كردند. تحليل دادهها با آزمونهاي تحليل كوواريانس يك و چندمتغيره و تي وابسته انجام شد. >4/ يافتهها: نتايج نشان داد درمان رفتاري باركلي ) 4 P >4/ (، خانواده درماني ساختاري مينوچين ) 4 P ( و نوروفيدبك >4/4 ( P ( بر نشانگان كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه – بيش فعالي اثربخش است. نتايج آزمون تعقيبي نشان داد ميزان اثربخشي درمانها بر نشانگان اعضاي گروه آزمايش متفاوت است. تحليل نتايج پيگيري سه ماهه نشان دهنده پايدار بودن اثرات درماني بود. نتيجهگيري: استفاده از اين روشهاي درماني براي كاهش نشانگان كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه – بيش فعالي قابل كاربرد است.