تنوعطلبي جنسي، رضايت جنسي و گرايش به بي وفايي

مقدمه: هنوز در هزارهيِ سوم، خانواده همچنان به عنوان زيربناييترين نهاد جامعه به شمار ميآيد و استحكام بنيان آن از موضوعاتي است كه در همه فرهنگ هاي جهان، به آن توجه ويژه شده و براي نگهداري آن، تالشهاي فراواني ميگردد. سازمان جهاني بهداشت نيز خانواده را به عنوان عامل اجتماعيِ نخستين، در افزايش سالمت و بهزيستي نوع بشر معرفي كرده است. در درازاي تاريخ، ازدواج به عنوان يكي از مهمترين و عاليترين آيينهاي اجتماعي، براي دست- يابي به نيازهاي عاطفي و امنيتي افراد بالغ، همواره مورد تأكيد بوده است. ازدواج رابطهاي انساني، ظريف، پويا و هم- چنين پيچيده ميباشد. پژوهشهايِ پيشين، با توجه به اهميتِ فراوانِ ثباتِ خانواده و استحكامِ روابطِ زناشويي، آنها را داراي ارتباطِ معناداري با سازههايِ رفتارِ جنسي ميدانند. روش پژوهش: در اين پژوهش، رابطهيِ ميانِ تنوعطلبيِ جنسي، رضايتِ جنسي و گرايش به بيوفايي)خيانت زناشويي(، در زنان و مردانِ متأهل بررسي شد. در اين بررسي، به 444 زن و مرد متأهل، به تعدادِ برابر، ساكن در شهر تهران، كه داراي معيارهايِ ورود به نمونه بودند، پرسشنامههاي تنوعطلبيِ جنسي، گرايش به بيوفاييِ دريگوتاس و رضايت جنسيِ الرسون ارائه شد. سپس دادههاي بهدست آمده با روش آماري آزمون همبستگي و تحليل رگرسيون تجزيه و تحليل شدند. يافتهها: يافتههايِ پژوهش نشان ميدهند كه تنوعطلبيِ جنسي و رضايتِ جنسي، پيش بيني كنندهيِ گرايش به بي- وفايي هستند. نتيجهگيري: ميتوان نتيجه گرفت كه افزايش رضايت جنسي افراد در پيمان وفاداري، ميتواند گرايش به بيوفايي را در آنان كاهش دهد.