كليدواژه :
ديباج الأسماء , فرهنگ جامع زبان فارسي , فرهنگ نويسي , فرهنگ هاي عربي به فارسي
چكيده فارسي :
نويسنده براساس فرهنگ لغت عربي به فارسي ديبا جالاسماء )كتابت در 719 (، ابتدا برخي لغات را كه در فرهنگ جامع زبان فارسي وجود ندارند، به دست داد ه است: «آباندازك، آبچك، آب سن گزده، آرايش پاره، آريج ». در ادامه، برخي لغات را كه در فرهنگ جامع زبان فارسي مدخل شده، ولي شاهدي از قرن هشتم ندارند، مشخص كرده است: «آب خواره، آب دستان، آب دستگاه، آب روش، آب روشن، آتنگ، آدرم، آردهاله، آزخ، آسوخته، آسوده، آكنده، آميزه، آميز همو، ابريشم گزار ». آنچه از اين مقاله اثبات مي شود، اهميت فرهنگ هاي عربي به فارسي و لغات فارس ياي است كه در برابر كلمات عربي آمده اند؛ لغاتي كه بعضا در هيچ متن منظوم يا منثور ديگري ديده نمي شود
چكيده لاتين :
The author, based on Dibājalasmā’, an Arabic-Persian dictionary (written in 719), first obtains some words that are not in Comprehensive Dictionary of the Persian Language: “ābandāzak, ābchek, āb sangzade, ārāyesh pāreh, ārīj”. Following this, he specifies some words which have been included in the Comprehensive Dictionary of the Persian Language without having any examples from the 8th century: “āb khāre, āb dastān, āb dastgāh, āb ravesh, āb roushhan, ātang, ādram, ārdhāle, āzakh, āsookhte, āsoode, ākande, āmize, āmize moo, abrisham gozār”. What this article is trying
to show is the importance of the Arabic-Persian dictionaries, and the Persian words which have been chosen as equivalents for the Arabic words; the words which can’t sometimes be found in any other poetic or prose texts.
