تاثيرتوانمند سازي روان شناختي در رضايت شغلي كاركنان انتظامي اروميه

توانمندسازي تحت عنوان فرآيند انگيزش، بواسطة افزايش خوداثربخشي و يا بعبارت ديگر بروز اثرات شخصي ياد نموده‌اند از طرفي يك نگرش مدرن از انگيزش درون‌شغلي است كه به معني آزادكردن نيروهاي دروني كاركنان بوده و شرايط و فرصت‌هايي را براي شكوفايي استعدادها، توانايي‌ها و شايستگي كاركنان فراهم مي‌كند. به‌علاوه، توانمندسازي نگرش مثبتي در كاركنان نسبت به شغل و سازمانش ايجاد مي‌كند. توانمندسازي در باورها، ايده‌ها و نگرش‌هاي كاركنان شروع مي‌شود. بنابراين؛ آنها بايد به اين باور برسند كه قادرند با موفقيت وظايف خود را انجام دهند. هدف ازاين تحقيق شناسايي عوامل تاثيرگذار توانمندسازي روانشناختي بررضايت شغلي كاركنان انتظامي آذربايجان غربي (شهرستان اروميه) مي باشد. اين تحقيق از نوع كاربردي بوده و از حيث روش توصيفي پيمايشي مي باشد. روش جمع آوري داده ها ميداني وكتابخانه اي ،ابزار گرداوري اطلاعات پرسشنامه استانداردوفيش برداري بوده است. روايي و پايايي پرسشنامه‌ها و هريك از سازه‌ها تأييد گرديده‌است.جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه كاركنان انتظامي شهرستان اروميه مي باشد كه برابر با 460 نفر است كه بااستفاده از جدول مرگان حجم نمونه تعداد210 نفرتعيين شده است . مقدار كمتر از 0/05سطح معني داري آزمون F، نشان دهنده اين است كه مدل رگرسيون خطي توانسته است تغييرات متغير رضايت شغلي را توسط سه متغير ويژگي هاي فردي، سازماني و توانمندسازي روانشناختي تبيين كند. سطح معني داري هرسه متغير كمتر از 0/05 است كه نشان دهنده معني دار بودن تأثير همزمان آن ها بر رضايت شغلي دارد. ولي مقدار بتاي توانمندسازي روانشناختي با 0/355 بيش از بتاي دو متغير ديگر است؛ لذا توانمندسازي روانشناختي بيشترين تأثير را بر رضايت شغلي دارد. بنابراين مي توان با اطمينان 95 درصد فرضيه اصلي را پذيرفت.

no abstract