بررسي رابطه خودكارآمدي كاركنان پليس راهوربامخاطرات ترافيكي مورد مطالعه: پليس راهورخراسان شمالي

امروزه حمل و نقل يكي از اجزاء مهم اقتصاد ملي محسوب مي‌گردد و به دليل داشتن نقش زيربنايي تأثير فراواني بر فرآيند رشد اقتصادي كشور دارد. بدون وجود شبكه حمل و نقل، تاسيسات و تجهيزات جانبي و ناوگان مطلوب تصور رشد و توسعه عمومي كشور غيرممكن به‌ نظر مي‌رسد. با گسترش زندگي ماشيني و افزايش روز افزون ترافيك در شهرها و جاده‌ها در نيم قرن اخير، در مقابل فوايد اقتصادي و رفاهي گسترش ارتباطات و سرعت جابجايي كالا و مسافر، به سرعت بر تعداد و شدت تصادفات ترافيكي افزوده شده است. با توجه به اهميت مخاطرات ترافيكي اين تحقيق به دنبال بررسي رابطه خود كار آمدي كاركنان پليس راهور با مخاطرات ترافيكي در خراسان شمالي مي باشد. روش تحقيق، به روش پيمايشي، از نظر زماني مقطعي و از نوع مطالعات كاربردي است. روش نمونه گيري، سرشماري است كه ازكل جامعه آماري258نفر به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. اين تحقيق با استفاده از ابزار پرسشنامه استاندارد و محقق ساخته استفاده شده است. در تحليل آماري اين پژوهش، از آزمون ‌همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره استفاده شده است. يافته‌ها نشان داد، كه بين خودكارآمدي كاركنان پليس راهور، تقويت باورهاي علمي و شناختي، استفاده از تجارب مستقيم و مهارت‌هاي اجتماعي – عاطفي و رفتاري با مخاطرات ترافيك خراسان شمالي رابطه معني دار وجود دارد.

no abstract