پوشش زنان در مقابل اطفال و زنان در فقه اسلامي

در اسلام حجاب به اين معنا كه زن در معاشرت بامردان نامحرم و اجتماعاتي كه نامحرمان درآنها حضور دارند ، بدن خود را بپوشاند وازجلوه گري وخودنمايي ، خودداري كند لازم شمرده شده است . از طرفي هم فقط به ذكر حدود حجاب در مقابل نامحرمان بسنده نكرده و حدودي را هم براي پوشش در مقابل زنان و كودكان تعيين نموده است. چرا كه نوع پوشش زن در مقابل نامحرمان، زنان و حتي كودكان هركدام آثار خاص خود را در خانواده و جامعه به جا مي گذارد. البته اين لزوم نه به منظور ايجاد محدوديت براي زن ، بلكه درراستاي پاسداري ازحقوق انساني وعفت وكرامت وشخصيت زن مي باشد . در اين تحقيق به اين نتيجه رسيده ايم كه پوشش اطرافيان در بلوغ زودرس كودك نقش مهمي دارد. كودكي كه قبل از سن نوجواني هر روز با بدن نيمه عريان مادر و خواهر مواجه است، زمينه ي تحريك جنسي در او سريعتر و زيادتر مي شود و باعث ظهور زودرس علائم بلوغ جنسي مي گردد. هم چنين پوششهاي نامناسب والدين در مقابل فرزندان، حياء و عفت را در ديد و منظر آن ها كم اهميت جلوه مي دهد. در رابطه با پوشش در مقابل زنان هم به اين نتيجه رسيديم كه بانوان نبايد آنچه را كه در محافل زنانگي چون حمام، عروسي تالارها و باشگاه هاي ورزشي و فرهنگي مي بينند، براي شوهر و برادرانشان توصيف كنند كه اگر اين طور شد، در حقيقت دل شوهر را به سوي ديگران سوق داده اند. اگر نقش حجاب درآرامش رواني اعضاي خانواده ، استحكام روابط زن و شوهر وافزايش مودت ومحبت دربين آنان ونيز تاثير مثبت آن درتربيت فرزندان را مد نظر قراردهيم ، بي ترديد رعايت حجاب به عنوان يكي از شاخصه هاي مهم خانواده سعادتمند ، محسوب خواهد شد. در اين تحقيق بعد از بررسي مفهوم، فلسفه و اهميت حجاب در اسلام و مطالعه اي در خصوص حجاب قبل از اسلام و پس از آن در فقه اهل تسنن، به ذكر حدود و ضوابط پوشش زنان در مقابل زنان و كودكان مي پردازيم.

no abstract