تحليل ميزان آسيب پذيري بافتهاي فيزيكي - كالبدي شهر بجنورد در مقابل مخاطرات طبيعي (با تأكيد بر زلزله)

چنان كه مي دانيم فلات ايران در منطقه زلزله خيز واقع شده است. نگاهي گذرا به تاريخ ايران نشان مي دهد كه اين سرزمين به طور مكرر با وقوع زلزله مواجه بوده است. اساساً خسارت هاي انساني زلزله هاي كشور ما در مقايسه با ساير كشورهاي به اصطلاح توسعه يافته از ارقام بسيار بالايي برخوردار است. دليل اين خسارت قطع نظر از مشيت الهي، عمدتاً به شرايط طبيعي و جغرافيايي، چگونگي انتخاب محل سكونت و نوع مساكن و آمادگي براي اطلاع رساني پيش از بروز حادثه و عدم برنامه ريزي و اتخاذ تدابير صحيح پس از زلزله مي باشد. زلزله هايي كه در ايران روي مي دهد معمولاً سطحي و يا با عمق نرمال حدود 32 كيلومتر هستند و به ندرت زلزل هاي به عمق بيش از 50 كيلومتر حادث ميشود. چون عمق اين زلزله ها كم مي باشد غالباً باعث خسارت فراوان مي گردند. استان خراسان شمالي نيز از اين امر مستثني نيست، به ويژه آن كه از نظر تكتونيك و زمين ساخت، گسلهاي متعددي مناطق مختلف آن را در معرض خطر قرار مي دهد. شهر بجنورد به دليل قرارگيري گسل هاي متعددي در اطراف آن يكي از نقاط حائز اهميت جهت برنامه ريزي مناسب براي كاهش آسيب‌هاي ناشي از سوانح طبيعي به ويژه زلزله مي باشد؛ بنابراين در تحقيق حاضر سعي شده است در اين مقاله ميزان آسيب پذيري شهر در برابر سوانح طبيعي بررسي گردد.

no abstract