چكيده فارسي :
در اين نوشته كه يك مطالعه تطبيقي است، تشكيل گروههاي كيفيت و بهرهوري در مدرسه (QC)1 كه از آنها با عناوين ديگري چون حلقههاي بهبود، دواير كيفي، گروههاي كنترل كيفيت و ... هم نام برده ميشود، به مثابه ابزاري براي گام نهادن در مسير بهبود مدرسه مورد بررسي قرار ميگيرد. اين مفهوم نخستين بار در صنعت و در چارچوب مديريت كيفيت جامع2 به كار برده شد و بهتدريج به ساير عرصهها، از جمله آموزشوپرورش، راه يافت. در ايران، دكتر حيدر توراني، در كتابهاي «مديريت كيفي در آموزش ابتدايي»، «مديريت فرايندمدار در مدرسه» و «كاربست مديريت فرايند در مدرسه»، اين مفهوم را در قالب مدرسه كيفي جامع تشريح كرده است. گروههاي كيفيت و بهرهوري، كه بهصورت خودجوش توسط خود اعضاي گروه يا مدير سازمان تشكيل ميشوند، بهدنبال آناند كه سيستم را در ايستگاههاي گوناگون فرايندي كنترل كنند؛ بدون آنكه واحد يا افرادي مسئوليت كنترل صحت فرايندها را در پايان كار برعهده داشته باشند. در اين نوشتار كوتاه، بهصورت اجمالي با گروههاي كيفيت و بهرهوري در يك مدرسه كيفي جامع آشنا ميشويم.