فيل پنهان در سايه: گفت و گو با دكتر جواد علاقبند راد، مؤسس و رئيس انجمن بيش فعالي و نقص تمركز ايران

مسئله اختلال بيش‌ فعالي و نداشتن تمركز موضوع جديدي نيست. همين كه شما اين مجله را در دست گرفته‌ايد، يعني معلم هستيد و چه يك سال معلم بوده باشيد چه بيشتر، حتماً دانش‌آموزي را ديده‌ايد كه «ذلّه‌تان» كند و حتماً براي نجات جان خودتان هم كه شده، دنبال نسخه‌هاي درمان آ‌ن دانش‌آموز بوده‌ايد. داستان دانش‌آموزان «بيش‌ فعال» داستاني خاكستري است. همگي بخش‌هايي از داستان را مثل كف دست از بريم و بخش‌هاي ديگرش به ضرب‌المثل فيل در تاريكي مي‌ماند. هر كس تشخيص خودش را دارد و تشخيص‌ها نيز توأمان، هم درست هستند و هم غلط. در اين شماره، اختلال بيش‌فعالي يا عدم تمركز را از دوراني مرور مي‌كنيم كه هنوز مدرسه‌اي نبوده است و شايد حتي در نسل پدران خودمان كه مدرسه‌ها هم وجود داشته‌اند، اما اختلالي به اسم بيش‌فعالي نبوده است. در مصاحبه پيش رو با دكتر جواد علاقبند راد، مؤسس و رئيس «انجمن بيش‌فعالي و نقص تمركز ايران»، داستان تولد يك كلمه را دنبال خواهيم كرد و قصد داريم از زاويه‌هاي متفاوت بر اين فيل مدفون در سايه‌روشن نوري بيندازيم. اينكه از سر علاقه، برحسب شرايط و يا بنا بر احتياج اين شغل را انتخاب كرده باشيم، چندان تفاوتي ندارد. حالا بخشي از آينده اين دانش‌آموزان به واكنش‌هاي امروز ما وابسته است. روزگارشان را آباد كنيد!