ميراثي زوال ناپذير از شيمي دانان براي شيمي دانان

راهنماي موزه‌ كه بازديدكنندگان را به محل نمايش بنايي قديمي هدايت مي‌كرد، درباره آن چنين توضيح داد: «اين بنايي است در هفت طبقه با حدود 100 واحد. احداث آن حدود دو قرن پيش كلنگ مي‌خورد و پايان كارش در نيمه قرن بيستم صادر مي‌شود. ...ها ... بله ... حق با شماست به‌نظر مي‌رسد زمان صرف شده تناسبي با اندازه بنا ندارد. فعلاً مي‌توانيد آن را به حساب امكانات محدود دوره‌هاي مختلف بگذاريد. اما حيرت‌آورتر اين است كه عمليات ساخت آن برخلاف شيوه رايج، وارونه و از بالا رو به پايين بوده است... نه اشتباه نكنيد... درباره باغ‌هاي وارونه بابل صحبت نمي‌كنيم. اما به هر حال اين شرايط، خللي در برپايي آن ايجاد نمي‌كرد...!» راهنما كه پيشاپيش حاضران به ديوار روبه‌رو رسيده بود، پرده روي آن را كنار زد. مثل هر بار ديگر كه به اين مرحله مي‌رسيد، مكث كوتاهي كرد تا بازديدكنندگان با ديدن جدول تناوبي عنصرهاي شيميايي واكنش خود را نشان دهند، واكنشي كه با آن آشنا بود: همه نفس بلندي به نشانه آرامش، حاكي از حل شدن معما كشيدند. آنگاه راهنما ادامه داد: «ساختمان در اين شرايط همچنان پابرجا بود چون قاعده بناكردن آن، به‌درستي انتخاب شده بود، اصلي به نام قانون تناوبي...»