تأثير تنش شوري بر صفات ريخت‌شناسي و الگوي الكتروفورزي پروتئين‌هاي رگه هاي خويش آميخته نوتركيب آفتابگردان روغني حاصل از تلاقي PAC2 × RHA266

به منظور بررسي تغييرات ريخت شناسي 98 رگه خويش آميخته نوتركيب آفتابگردان دانه روغني حاصل از تلاقي PAC2 × RHA266، در شرايط نرمال و تنش شوري 6 دسي‌زيمنس‌برمترمربع آزمايشي بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 3 تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه اروميه انجام شد. در هريك از شرايط بعد از مرحله گلدهي صفات عملكرد دانه، وزن 100 دانه، تعداد برگ، طول برگ، عرض برگ، طول دمبرگ، قطر ساقه، وزن خشك طبق و روز تا گلدهي اندازه‌گيري شدند. بر اساس نتايج تجزيه واريانس اثر متقابل شوري × رگه براي تمامي صفات به غير از ارتفاع بوته معني‌دار بود مقايسه ميانگين رگه‌ها در هر دو شرايط نشان داد كه ميانگين رگه‌ها در شرايط تنش شوري نسبت به شرايط نرمال، در همه صفات بجز طول دمبرگ كاهش يافته است. بيشترين مقدار درصد كاهش در عملكرد دانه (13.23) و وزن صد دانه (10.60) مشاهده شد. نتايج رگرسيون گام به گام نشان داد كه صفات قطر طبق و وزن 100 دانه در هر دو شرايط نرمال و تنش شوري وارد مدل شدند. بنابراين انتخاب براي اين صفات در هر دو شرايط به بهبود عملكرد دانه كمك خواهد كرد. بر اساس نتايج قسمت اول پژوهش، دو رگه متحمل و حساس به شوري (به ترتيب رگه‌هاي C86 و C64) انتخاب و الگوي الكتروفورزي پروتئين‌ها در سطوح مختلف تنش شوري صفر، 2، 4، 6 و 8 دسي‌زيمنس‌برمترمربع بررسي گرديد. بر اساس نتايج حاصله، الگوي الكتروفورزي متفاوتي براي رگه‌هاي C86 و C64 در سطوح مختلف تنش شوري مشاهده شد كه حاكي از واكنش متفاوت رگه‌ها به تنش شوري مي‌باشد. احتمالا باندهاي پروتئيني با وزن مولكولي 55 و 83.45 كيلودالتون، پروتئين‌هاي مرتبط با تحمل به تنش شوري هستند كه در رگه متحمل تغييرات بيان نشان مي دهند. نتايج حاصل از اين پژوهش مي‌تواند در برنامه‌هاي به نژادي آفتابگردان جهت توليد ارقام متحمل به شوري مفيد باشد.