اثر محلول پاشي متانول و اسيد ساليسيليك بر برخي از صفات رشد و عملكردي گندم پاييزه رقم ميهن تحت تنش كمبود آب

به منظور بررسي اثر محلول پاشي متانول و اسيد ساليسيليك بر برخي از صفات فيزيولوژيك گندم پاييزه تحت آبياري محدود، آزمايشي به صورت اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در ايستگاه تحقيقاتي دانشكدهي كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز در سال زراعي 96-1395 به اجرا در آمد. عامل اصلي دور آبياري در دو سطح شامل هر هفت روز يك بار (آبياري كامل) و هر 14 روز يك بار (آبياري محدود) و تركيب فاكتوريلي كاربرد متانول (در سه سطح صفر، 10 و 20 درصد) و اسيد ساليسيليك (در دو سطح صفر و نيم درصد) به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شد. سرعت پر شدن دانه در اثر محلول پاشي 10 درصد متانول و آبياري كامل، 47 درصد بيشتر از عدم محلول پاشي و آبياري هر 14 روز يك‌بار بود. بيشترين دوره موثر پر شدن دانه نيز در اثر محلول پاشي 10 درصد متانول و 0.5 درصد اسيد ساليسيليك و بيشترين عملكرد دانه در تيمار محلول پاشي 0.5 درصد اسيد ساليسيليك و متانول 20 درصد با ميانگين 744.7 گرم در مترمربع بود كه نسبت به تيمار عدم محلول پاشي افزايش معادل 58 درصد داشت.در شرايط تنش كم آبي، كاربرد اسيد ساليسيليك موجب افزايش معني دار عملكرد دانه نسبت به تيمار شاهد (بدون كاربرد اسيد ساليسيليك) گرديد به طوري كه كاربرد تيمار 0.5 درصد اسيد ساليسيليك در شرايط تنش موجب افزايش 65درصدي عملكرد دانه نسبت به تيمار صفر درصد اسيد ساليسيليك گرديد.