پاسخ هاي فيزيولوژيكي گياه لوبياسبز (.Phaseolus vulgaris L) به محلول‌پاشي اسيد ساليسيليك و ماده زيست محرك مگافول تحت تنش كم آبياري

به‌منظور مطالعه تأثير اسيد ساليسيليك و ماده زيست محرك مگافول بر برخي صفات فيزيولوژيكي گياه لوبيا سبز تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه زنجان در سال زراعي 1395-1394 انجام شد. تيمار آبياري در سه سطح (100، 75 و 50 درصد نياز آبي گياه) و محلول‌پاشي برگي در هفت سطح شامل سه سطح اسيد ساليسيليك (0.5، 1 و 1.5 ميلي‌مولار)، سه سطح مگافول (0.1، 0.2 و 0.30 درصد) و آب مقطر ( شاهد) اعمال شدند. نتايج نشان داد كه تنش كم‌آبي به‌طور معني‌داري محتواي نسبي آب برگ و شاخص پايداري غشاء را كاهش و نشت يوني، ميزان پرولين و فعاليت آنزيم‌هاي پراكسيداز و كاتالاز را افزايش داد. كاربرد برگي اسيد ساليسيليك و مگافول به‌طور معني‌داري صفات فيزيولوژيك گياه را تحت تاثير قرار داد. بيشترين محتواي نسبي آب برگ در تيمارهاي 0.2 و 0.3 درصد مگافول بدست آمد. حداكثر درصد نشت يوني و محتواي پرولين در تيمار 1.5 ميلي‌مولار اسيد ساليسيليك مشاهده شد. بيشترين فعاليت آنزيم پراكسيداز با محلول‌پاشي مگافول 0.2 درصد با آبياري 75 درصد نياز آبي حاصل شد. با توجه به نتايج، تيمار 0.2 مگافول بيشترين تاثير مثبت را بر صفات فيزيولوژيك گياه لوبيا سبز داشت.