بررسي اثر برهم‌كنش كودهاي زيستي و شيميايي در رژيم هاي مختلف رطوبتي بر ويژگي‌هاي مورفوفيزيولوژيك و عملكرد دانه گندم

به‌منظور بررسي تأثير كودهاي زيستي در رژيم‌هاي مختلف رطوبتي، بر ويژگي هاي مورفوفيزيولوژيك و عملكرد دانه گندم رقم ارگ آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خردشده بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در چهار تكرار طراحي گرديد كه در سال زراعي 96-95 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي زهك–زابل اجرا شد. رژيم آبياري در سه سطح شامل: آبياري پس از 45% (شاهد)، 65% تخليه رطوبتي از خاك (تنش متوسط) و 85% تخليه رطوبتي از خاك (تنش شديد)؛ به‌عنوان كرت‌ اصلي و منابع كود زيستي به همراه كود شيميايي در هفت سطح شامل: كاربرد كود شيميايي عرف منطقه (شاهد) ، كاربرد كود زيستي ازتوباكتر به همراه كود شيميايي عرف منطقه، كود زيستي ازتوباكتر به همراه 50% كود شيميايي عرف، كود زيستي فسفا باكتر به همراه كود شيميايي عرف منطقه، كود زيستي فسفاباكتر به همراه 50% كود شيميايي مطابق شاهد، كود زيستي ازتوباكتر و فسفا باكتر به همراه كود شيميايي عرف منطقه، كود زيستي ازتو باكتر و فسفاباكتر به همراه 50% كود شيميايي عرف منطقه به‌عنوان كرت‌ فرعي بودند. نتايج نشان داد، اثر متقابل تنش خشكي و كود زيستي بر عملكرد دانه در سطح احتمال 1% معني‌دار بود. به‌طوري‌كه در تنش شديد رژيم رطوبتي، كودهاي زيستي (با ميانگين 6237 كيلوگرم در هكتار) نسبت به شاهد 8/38 درصد افزايش داشته است. همچنين اين بهبود و افزايش در وزن هزار دانه و عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت به ترتيب 27.6 و 17.8 و 29.6 درصد نسبت به شاهد شده است. به‌طوركلي، نتايج اين پژوهش نشان داد كه آبياري تحت شرايط كمبود رطوبت در همه مراحل رشد با استفاده از كودهاي زيستي ازتوباكتر و فسفاباكتر تأثير مثبت در بهبود عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، شاخص برداشت و شاخص كلروفيل برگ داشتند و اثرات منفي رژيم رطوبتي را بهبود بخشيدند.