بررسي نقش احتمالي BAX Inhibitor 1 در تحمل به شوري با استفاده از ابزارهاي بيوانفورماتيكي و آزمايشگاهي

تنش شوري يكي از مهمترين عوامل كاهش عملكرد گياهان زراعي در سراسر جهان مي‌باشد. مرگ سلولي برنامه ريزي شده نقش مهمي در سازگاري به تنش‌هاي محيطي ايفا مي‌كند. درك مباني مولكولي مكانيسم اين فرآيند، امكان دستورزي ژنتيكي هدفمند گياهان در جهت تحمل به تنش‌هاي محيطي را فراهم مي‌كند. يك تنظيم كننده كانديد براي چنين مكانيسمي BAX Inhibitor 1 است. در اين پژوهش، نقش احتمالي ژن رمز كننده BAX Inhibitor 1like protein در تحمل به تنش شوري با استفاده از ابزارهاي بيوانفورماتيكي از قبيل آناليز پروموتر و شبكه تنظيمي ژني و همچنين بررسي بيان نسبي ژن در شاخساره رقم مقاوم ارگ، رقم حساس الموت و خويشاوند وحشي Aegilops crassa با استفاده از Realtime PCR مورد ارزيابي قرار گرفته است. با توجه به آناليز شبكه تنظيمي، احتمالاً اين ژن در بالادست مسير پيام رساني SOS عمل مي‌كند. بر اساس آناليز پروموتر وجود موتيف‌هاي پاسخ به تنش از جمله موتيف‌هاي ABRE (پاسخ دهنده به آبسزيك اسيد)، LTR(پاسخ دهنده به دماي پايين)، MBS (پاسخ دهنده به خشكي)، CGTCAmotif (پاسخ دهنده به متيل جاسمونات)، TGACGmotif (پاسخ دهنده به متيل جاسمونات)، ERE (پاسخ دهنده به اتيلن)، و GT1 motif (عنصر پاسخ به شوري) تائيدي بر نقش اين ژن در تنش‌هاي مختلف محيطي از جمله شوري مي‌باشد. همچنين الگوي بيان ژن مورد مطالعه تحت تنش شوري بين ژنوتيپ‌هاي مقاوم و حساس اختلاف معني‌داري داشت. در مجموع چنين نتيجه‌گيري مي‌شود كه ژن رمز كننده اين پروتئين مي‌تواند در القاي تحمل به شوري در گندم نقش داشته باشد و جهت دستورزي ژنتيكي با هدف بهبود تحمل به تنش مورد استفاده قرار گيرد.