انتظام، امنيت و تأثير آن در صنعت گردشگري

گردشگري پديده‌اي فوق حساس است و با توجه به جايگاهي كه در اقتصاد و روابطي كه بين ملت‌ها دارد، تأمين شرايط امن و ايمن براي آن از اصول اساسي است. هنگامي‌كه يك جهانگرد تصميم به سفر مي‌گيرد، اولين چيزي را كه در ذهنش مرور مي‌كند دانسته‌ها و اطلاعاتش درباره مقصد محتملي است كه براي سفر انتخاب مي‌كند. اگر مجموعه اين دانسته‌ها و اطلاعات در مورد يك كشور خاص به ايجاد تصويري كه انگيزه سفر را در او برانگيزد؛ منجر نشود، به‌طور طبيعي كشور مذكور از عرصه انتخاب حذف مي‌شود. بر اين اساس وظيفه ماست تا شرايط مناسبي را در كشور فراهم و اطلاعات آن را در اختيار گردشگران قرار بدهيم تا بدين‌وسيله جايگاه خود را در جهان متناسب با ظرفيت‌هايي كه در صنعت گردشگري داريم در اختيار بگيريم.  تحقيق حاضر از نوع كاربرديتوسعه‎اي است و روش تحقيق كمي مي‌باشد، چون محقق علاوه بر توصيف محيط به دنبال تحليل محيط در زمينه‌هاي خاص «گردشگري» و بيان تأثير انتظام و امنيت در اين صنعت است. جامعه آماري مديران كلان حوزه انتظامي و گردشگري در كشور كه داراي حداقل بيش از 15 سال سابقه مديريتي در حوزه‌هاي مربوطه و داراي حداقل مدرك كارشناسي ارشد، اساتيد مرتبط با عنوان كه در دانشگاه‌هاي كشور و در رشته گردشگري تدريس مي‌كنند در نظر گرفته شدند كه با برآورد به‌عمل‌آمده تعداد 184 نفر مي‌باشند كه مطابق فرمول كوكران و با خطاي 5٪، حجم نمونه آماري تعداد 123 نفر تعيين مي‌گردند.