بررسي عوامل اثرگذار در نظام تربيت و آموزش كارگزاران سطوح راهبردي ج.ا.ايران

استفاده از نيروي انساني متخصص و حرفه اي از مهم ترين مؤلفه‌هاي اثرگذار توسعه و پيشرفت جوامع انساني بوده است. اهميت مديريت بر منابع، تصميم‌سازي و تصميم گيري در سطوح راهبردي به سطحي رسيد كه نيازمندي به افرادي با سطوح نگرش وسيع براي برنامه ريزي هاي بلندمدت و آينده نگرانه از الزامات نهادها، سازمان ها و كشورها است. در حال حاضر جمهوري اسلامي ايران به‌عنوان پارادايمي نوين در عرصه جهاني با تكيه بر ارزش ها و ايدئولوژي خاص خود اهداف و برنامه هاي مشخصي براي حضور در عرصه جهاني دارد كه لازم است در مورد تربيت و آموزش مديران راهبردي، برنامه هاي هدفمندي را به اجرا بگذارد. تحقيق حاضر با هدف اصلي شناسايي عوامل اثرگذار در مراحل تربيت، آموزش و به‌كارگيري مديران راهبردي كشور و با انجام پژوهش به روش تحليل محتوا و مرور ادبيات منابع داخلي و خارجي، اسناد بالادستي و آموزه هاي ديني و انقلابي و تدابير امامين انقلاب اسلامي، اقدام به ارائه مدل مفهومي بر اساس الگوي نگرش سيستمي نموده است. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده در اين تحقيق، ويژگي ها و شايستگي هاي فردي، مأموريتي، معنوي، بينشي، نگرشي و مهارتي و مفاد اسناد بالادستي همچون قرآن، نهج البلاغه، فرمايشات امامين انقلاب، قانون اساسي و سند چشم انداز با بهره گيري از نظريه ها و روش هاي يادگيري از مواردي هستند كه در قالب چهار عامل مهم: مباني ديني و اعتقادي، تربيت مبتني بر فطرت، بصيرت افزايي و مديريت راهبردي اسلامي اثرگذاري مستقيم بر تربيت و آموزش مديران براي تصدي موقعيت هاي شغلي راهبردي دارند.