مفهوم‌شناسي امنيت در قرآن و زمينه‌هاي شكل‌گيري آن با تأكيد بر روش معناپژوهشي ايزوتسو

امنيت از مفاهيم كليدي قرآن است كه در گستره اي وسيع همراه با ارتباط‌ يابي با مفاهيمي متنوّع، بازتابي معنادار يافته است. قرآن مفهوم امنيت را در قالب واژگان متفاوت، نظير أمن، ايمان و استيمان و... در كنار مفاهيم محوري «سلام»، «اطمينان» و «عدم خوف» به كار برده تا روابط معنايي ويژه‌اي را ترسيم ‌كند كه برآيند آن نوع خاصي از جهان‌بيني در چگونگي تلقي جامعه از مفهوم امنيت و فرايند رسيدن به جامعه‌اي امن است. در اين راستا از روش معناشناسي ايزوتسو استفاده شده است كه بر اساس آن، فهم معناي امنيت و ترسيم شبكه معنايي آن در چهارچوب روابط هم نشيني و جانشيني مورد بررسي قرار گرفته است. براي تبيين تحول معناي امنيت و نيل به معناي نسبي آن، مفاهيم جانشين‌شده امنيت، مانند «سلام»، «اطمينان» و «سكينه» تبيين شد. در ادامه، واژگان متضاد هم‌نشين با امنيت نظير «مكر»، «بأس»، «خسران»، «خوف» و ... استخراج و تبيين گرديد. نكته مهم اينكه تأمين امنيت مستلزم لوازمي است، نظير داشتن سرزمين و محل استقرار، دليل‌محور بودن، برنامه‌هاي دقيق رونق اقتصادي و دفاعي، تحول باورها و رفتارها و داشتن استحكامات نظامي