چه چيزي را ارزيابي كنيم

اين آخرين و هشتمين شماره گفت و گوي معلم و فيلسوف است و من آن را در روزهايي آماده كرده بودم كه معلمان در حال تصحيح برگه هاي ترم اول و دانش آموزان منتظر كارنامه هاي خود بودند. اكنون مي خواهم يك جمله را به يادگار از اين هشت شماره گفت و گو براي خود داشته باشم و آن جمله اي است كه بيش از هر چيز در اين روزها، مرا به خود مشغول كرده است: «هر زمان تعاملِ من معلم با دانش آموزم قطع شود تعليم و تربيت نيز تعطيل شده است.» تعامل در همه جا حضور دارد و همين طور جايگاهي مهم در ارزشيابي دارد. معلماني كه سؤالات يا نحوه نمره دهي خود را عاري از اشتباه مي دانند و هيچ نيازي به بازبيني در آن احساس نمي كنند روز به روز از اين تعامل دور مي شوند. من بايد بدانم چطور مي توانم نقش دانش آموزم را در فرآيند ارزشيابي پررنگ كنم تا به جاي ايجاد نگراني و اضطراب در او شاهد پويايي و تلاشش باشم؟ مي دانم كه معلمان با تجربه كشورم تلاش هاي ارزشمندي در اين مسير داشته اند اما همچنان راه درازي در پيش داريم.