آموزش تفكر سيستمي در دوره متوسطه با نگاهي به پژوهش هاي دانشگاهي

دوران تحصيل براي هر فرد از اهميت خاصي برخوردار است. افراد جامعه انساني براي رسيدن به آينده‌اي بهتر و زيست‌آگاهانه قسمتي از طول عمر مفيد خود را صرف تحصيل و مطالعه مي‌كنند و به همين دليل انتظار بهتري براي خود و خانواده ‌دارند كه عوايد آن جامعه انساني را نيز دربر مي‌گيرد. بنابراين مهم‌ترين و حساس‌ترين سازمان يا مؤسسه در هر جامعه مركزي است كه به اين نياز پاسخ ‌دهد و آن فقط و فقط «آموزش‌وپرورش» است. نظام‌هاي آموزشي راهبران اصلي جوامع، تضمين‌كننده بقاي جامعه و تأمين‌كننده نيروي انساني مولد و كارآمد هستند. بدين ترتيب براي توسعه و پيشرفت، توجه به اين هسته اساسي در هر حكومتي از ارزش و اعتبار خاص برخوردار است. براي رشد و توسعه هر كشور بايد به اركان و زيرمجموعه‌هاي سيستم آموزشي به‌خصوص مدارس با دقت نظر تخصصي و پژوهشي نگريست و نسبت به تمام كاستي‌ها و امتيازات آن هرساله بازنگري و آينده‌نگري داشت. از ميان دوره‌هاي گوناگون تحصيلي، دوره متوسطه دوم، به‌عنوان آخرين دوره مدرسه‌اي و پل ورود به تحصيلات دانشگاهي و جامعه، حائز اهميت و درخور توجه بيشتري است. در اين دوره بايد تمام كاشته‌هاي سال‌هاي تحصيل قبل و كاستي‌هاي ناآگاهانه و غيرعمدي بازنگري و ترميم شود، مبادا كه منابع انساني فعال و سرمايه‌هاي كشور، كه همان جوانان، تحصيل كرده هستند، دچار يأس و ناكامي‌گردند و احساس باطل بودن نمايند.