بررسي مروري انواع باران‌سازها و ضرورت استفاده از باران‌سازهاي صحرايي بزرگ‌مقياس براي بررسي فرسايش خاك و تاج بارش

به‌دليل چالش‌هاي لجستيكي باران‌سازهاي بزرگ‌مقياس، در اغلب مطالعاتي كه تاكنون صورت پذيرفته از باران‌سازهاي كوچك مقياس با ارتفاع نازل كم‌تر از 3 متر و سطح كرت كم‌تر از 5 مترمربع بهره گرفته شده است. اجراي اين قبيل مطالعات كوچك مقياس براي بررسي مقدار فرسايش‌پذيري خاك، نفوذ خاك، تأثير پوشش گياهان علفي و بوته‌اي بر فرسايش آبي و رواناب بسيار ارزشمند مي‌باشد، اما براي درك بهتر و عميق‌تر فرايند چرخه آب و اثرات متقابلي كه در مقياس بزرگ‌تر حادث مي‌شود نياز به باران‌سازهاي بزرگ‌تر را توجيه مي‌كند. باران‌ساز بايد طوري طراحي شود كه بتواند باران را از ارتفاع بالاي تاج پوشش شبيه‌سازي نمايد، در اين حالت قطرات باران نيز مي‌توانند به سرعت نهايي خود برسند. بدين‌منظور يك دكل حداقل 15 متري لنگربندي (براي برپا نگه داشتن دكل باران‌ساز از كابل‌هاي مهار استفاده مي‌شود كه به اين كار لنگربندي گفته مي شود) شده كه امكان نصب چند نازل در رأس آن وجود داشته باشد نياز است. مهم‌ترين جز هر باران‌ساز نوع نازلي است كه به‌كار مي‌رود. معمول‌ترين نوع نازل، نازل صفحه‌اي چرخنده با زوايه دوران 360 درجه در دو الگوي نصب خطي و H مي‌باشد كه در رأس دكل نصب مي‌شود. نازل‌ها از طريق يك لوله پلاستيكي به‌صورت عمودي به مخزن آب و موتور پمپ متصل مي‌شوند. پس از راه‌اندازي سامانه و واسنجي باران‌ساز، از يك مخزن جمع‌آوري‌كننده بادبزني به شعاع پنج متر (حدود 80 مترمربع) از جنس نايلون ضخيم، ميله‌هاي نازك و بست براي جمع‌آوري ساقاب و تاج‌بارش استفاده مي‌شود. در رابطه با فرسايش آبي خاك، مهم‌ترين مرحله اي كه در آن هدررفت خاك حادث مي‌شود، مرحله شياري شدن است. در باران‌سازهاي كوچك‌مقياس، ابعاد كم كرت ها مجال فرسايش شياري را به رواناب نمي‌دهد و لذا نمي‌توان درك درستي از فرسايش پذيري خاك داشت.