بررسي تاثير پيش‌ تيمار بذر با باكتري‌هاي محرك رشد گياه بر فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيداني گياهچه و شاخص‌هاي جوانه‌زني دو رقم گندم نان در شرايط تنش شوري

به‌منظور بررسي تاثير بيوپرايمينگ بذر گندم با رايزوباكتري‌هاي محرك رشد گياه (PGPR) بر فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيدانتي گياهچه و شاخص‌هاي جوانه‌زني دو رقم گندم نان تحت شرايط تنش شوري، آزمايشي در سال 1396 در آزمايشگاه دانشگاه آزاد اسلامي واحد ايلام به‌صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي در 3 تكرار اجرا گرديد. تنش شوري شامل: صفر (شاهد)، 50، 100 و 200 ميلي‌مولار نمك كلريد سديم، باكتري‌هاي PGPR شامل: عدم تلقيح بذر با PGPR (شاهد) و تلقيح بذر با PGPR و ارقام گندم شامل: تجن و افق بود. جنس و گونه‌هاي باكتري‌هاي PGPR مورد استفاده در اين پژوهش شامل chroococcum Azotobacter، Azospirillum berasilense وpotida Pseudomonas بود كه از موسسه تحقيقات خاك و آب كشور تهيه شد. صفات آزمايشي شامل فعاليت آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز (SOD)، كاتالاز (CAT) و گلوتاتيون پرواكسيداز (GPX)، وزن خشك ريشه‌چه، ساقه‌چه و گياهچه، درصد جوانه‌زني، سرعت جوانه‌زني و شاخص بنيه بذر بود. اثر ساده عوامل آزمايش بر تمام صفات بسيار معني‌دار (0.01≥P) شد. نتايج آزمايش نشان داد كه رقم افق نسبت به تجن از نظر شاخص‌هاي جوانه‌زني، وزن خشك ريشه‌چه، ساقه‌چه و گياهچه و فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيدانتي برتر بود. با افزايش شدت تنش شوري همه صفات روند كاهشي داشتند. تيمار پرايم بذر با PGPR در مقايسه با تيمار عدم مصرف باكتري‌هاي PGPR باعث بهبود صفات آزمايش شد. به‌طوركلي، نتايج آزمايش نشان داد، پرايمينگ بذور گندم با باكتري‌هاي PGPR در مقايسه با تيمار شاهد (عدم پرايمينگ بذر) از طريق بهبود شاخص‌هاي جوانه‌زني و مقدار فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيدانتي گياهچه تا حدودي آثار مخرب تنش شوري را كاهش داد.