ايران بين «غر شماري» و « همه شمولي از بالا»: جدال براي به رسميت شناخته شدن و مشاركت در فرايند همه شمولي از پايين

اين نوشته در گام نخست خود سعي كرده است، به ساخت گشايي غرشماري، مفهومي آشنا در فرهنگ سرزمين مان ايران، بپردازد تا از طريق آن نشان دهد كه اگر وجه مستور و پنهان اين مفهوم ديده شود، برجسته گردد و امكانات رهايي‌بخش آن آزاد شود، مي‌تواند از مفهومي سلبي و ناظر بر «بيرون بودن از شمار آدمي» به مفهومي ايجابي و ناظر بر مشاركت‌كننده‌اي فعال در «فرايند همه‌شمولي از پايين» تغيير مكان دهد و در برابر «ادعاي همه‌شمولي از بالا با محوريت اروپا» قرار گيرد و سهمي راستين در ساختن تمدن انساني ايفا كند. از اين‌رو نوشته سعي كرده است وجه مغفول غرشماري را در برابر وجه پيداي اين مفهوم قرار دهد و از دعوت براي مبارزه براي به رسميت شناخته شدن سخن بگويد. با وام گرفتن مفهوم دشوار «در راه» دريدا در كتاب اشرار: دو رساله درباره عقل و به كار گرفتن آن در متن و زمينه‌اي كاملاً متفاوت مقاله بحث كرده است كه غرشماري توسط منطقي خود ايمن حفظ مي‌شود. گرچه درست است كه غرشماري همواره توسط منطق خودش از درون تهديد مي‌شود، ولي واجد ذخايري است كه مي‌تواند از خود در مقابل تهديدات دفاع كند و چون چنين است همواره مي‌تواند بماند، بپويد و در راه باشد.اين راه «در راه»، راهي كه نه با پذيرش ادعاي همه‌شمولي از بالا به غرشماري تن در مي‌دهد و نه با پذيرش غرشماري، خود را از تحولات جهاني بركنار نگاه مي‌دارد، راه همه‌شمولي از پايين خوانده‌شده است.